← İBRAHIM 14:15 →

Peygamberler, fetih ve yardım istediler ve her inatçı cebbar, mahrûm olup gitti.

Peygamberler yardım ve zafer dilediler, inatçı ve zorbalar yok olup gittiler.

(Peygamberler) fetih istediler (Allah da verdi). Her inatçı zorba da hüsrana uğradı.

(Rasûller) fetih istediler... (Nitekim) her inatçı zorba kaybetti.

(Peygamberler) yardım istediler ve her inatçı zorba perişan oldu.

(Peygamberler) Fetih istediler, (sonunda) her zorba inatçı bozguna uğrayıp -yok oldu- gitti.

O peygamberler, düşmanları üzerine Allah’dan zafer istediler ve her inatçı zalim de hüsrana uğradı.

Peygamberler fetih istediler, Allah da verdi. Her inatçı zorba da hüsrana uğradı.

Peygamberler yardim istediler ve her inatci zorba husrana ugradi.

Peygamberler fetih ve yardım dilediler; inatçı her zorba ise ziyana uğrayıp mahvoldu.

(O peygamberler, düşmanlarına karşı Allah`tan) zafer/yardım istediler ve sonunda (Allah`ın yardımıyla) her inatçı zorba hüsrana uğradı.

Peygamberler, Allah’tan yardım istediler ve her inatçı zorba hüsrana uğradı.

(Peygamberler) fetih istediler (Allah da verdi). Her inatçı zorba da hüsrana uğradı.

Zafer istediler, böylece her inatçı zorba perişan oldu.

(Peygamberler, düşmanlarına karşı) fetih istediler, ve her zorba inatçı hüsrana uğradı.

Peygamberler, Allah’dan zafer dilediler, bunun üzerine bütün inatçı zorbalar hüsrana uğradılar.

(Peygamberler) Fetih istediler, (sonunda) her zorba inatçı bozguna uğrayıp -yok oldu- gitti.

(Peygamberler) fetih istediler (Allah da verdi). Her inatçı zorba da hüsrana uğradı.

(Peygamberler hep) fütûhaat istediler. (Buna kavuşdular. Hakka karşı alabildiğine) inâd eden her zorba ise (nihayet) haaib (ve haasir) oldu,

Hem (o peygamberler) fetih istediler (Allah da verdi). Her inadcı ve zorba ise hüsrâna uğradı.

Yardım istediler ve bütün inatçı zorbalar da hüsrana uğradılar.

(Elçiler ve onlara inananlar Allah dan) Zafer istediler ve inkar etmekte ısrar edenlerin bütün çabaları boşa gitti.

(Resûller) fetih istediler ve bütün zorba inatçılar kaybettiler.

(Peygamberler) Fetih istediler, (sonunda) her zorba inatçı, ümitsizce hüsrana uğradı.

Ve (elçiler) hakkın zafere ulaşması için (Allah’a) niyaz ettiler. Ve (böylece) hakkın o inatçı ve zorba düşmanlarının hepsi (sonunda) yok olup gittiler.

Ve (mü`minler) önlerinin açılmasını niyaz ettiler. İnatçı zorbaların tümü ise dünyada yıkılıp gittiler.

Ve (peygamberler) fütühat istediler. Her zorba, inatcı da hüsrâna uğradı.

Rablerinden fütuhat istediler. Her inatçı zorba ise hüsrana uğradı.

Ve (elçiler) zafer istediler. Sonunda her inatçı zorba mahvoldu/hüsrana uğradı!

Peygamberler, Allah’dan zafer dilediler, bunun üzerine bütün inatçı zorbalar hüsrana uğradılar.

(15-17) Resuller Allah’tan yardım ve zafer istediler. Neticede her inatçı, zorba zalim hüsrana uğradı. İş bununla bitmeyecek, ardından o zorba, cehenneme girecek. Orada kendisine kanlı irinli su içirilecek, yutmaya çalışacak ama boğazından geçiremeyecek. Ölüm her yandan ona geldiği halde yine de ölmeyecek. Bunun arkasından da pek şiddetli bir azap daha vardır.

(Elçiler, düşmanlarına karşı Allah’tan) fetih istediler ve her inatçı zorba perişan oldu.

Fetih istediler ve her inatçı zorba hüsrana uğradı.

(Peygamberler) Fetih istediler, (sonunda) her zorba inatçı bozguna uğrayıp -yok oldu- gitti.

Ve Allah’tan fetih istediler. Ve her inatçı zorba perişan oldu.

But they sought victory and decision (there and then), and frustration was the lot of every powerful obstinate transgressor.