← KEHF 18:35 →

Ve bağına girdi, kendi kendisine de zulmetmedeydi, dedi ki Şu nâil olduğum mal ve menalin zevâl bulup tükeneceğini hiç mi ummam.

"Bu bahçenin hiç bir zaman yok olacağını, asla düşünemiyorum" diyerek bahçesine girdi.

(Böyle gurur ve kibirle) kendisine zulmederek bağına girdi. Şöyle dedi "Bunun, hiçbir zaman yok olacağını sanmam."

Böylece nefsine zulmederek bağına girdi... Şöyle dedi "Ebediyen bu varlığımın yok olacağını zannetmiyorum."

’Bunun asla yok olacağını sanmıyorum.

Kendi nefsinin zalimi olarak (böylece) bağına girdi (ve) "Bunun sonsuza kadar kuruyup-yok olacağını sanmıyorum" dedi.

O kâfir, nefsine zulmeder olduğu halde bağına girdi; dedi ki" - Bu bağın helâk olacağını ebediyyen zannetmiyorum.

“Bu bahçenin batacağını hiç sanmam.”

(35-36) Kendisine boylece yazik ederek bahcesine girirken «Bu bahcenin batacagini hic zennetmem. Kiyametin kopacagini da sanmiyorum. Eger Rabbime dondurulursem, and olsun ki orada bundan daha iyisini bulurum» dedi.

(35-36) Kendine yazık ederek bahçesine girdi ve, «bu bahçenin hiçbir zaman bozulup yok olacağını sanmıyorum; Kıyâmet’in kopacağını da zannetmiyorum. Ama eğer Rabbime döndürülürsem, bunun yerine daha hayırlısını bulurum» diyordu.

(Böylece zenginliğiyle övünen) o kimse kendine zulmederek bağına girdi ve dedi ki “Bu bahçenin bir gün yok olacağını asla düşünemiyorum!”

Derken kendine zulmederek bağına girdi. Şöyle dedi "Bunun sonsuza değin yok olacağını sanmıyorum."

(Böyle gurur ve kibirle) kendisine zulmederek bağına girdi. Şöyle dedi «Bunun, hiçbir zaman yok olacağını sanmam.»

Böylece nefsine zulmederek bağına girdi ve, "Bunun yok olacağını hiç sanmıyorum" dedi.

Adam, bu şekilde kendine zulmederek bağına girdi ve şöyle dedi «Bunun hiç yok olacağını sanmıyorum»

Kendine zulmetmiş olan bu adam (arkadaşını yanına alarak) bahçesine girdi ve dedi ki; «Bu bahçenin sonsuza dek yok olacağını sanmıyorum.»

Kendi nefsinin zalimi olarak (böylece) bağına girdi (ve) "Bunun ebediyen kuruyup yok olacağını sanmıyorum" dedi.

Kendisine zulmederek bağına girdi. Şöyle dedi "Bunun, hiçbir zaman yok olacağını sanmam."

O, nefsine (böylece) zulümde berdevam (ve kâfir) olarak bağına girdi, dedi ki «Bunun ebediyyete kadar helak olacağını zannetmiyorum».

Böylece (kibirle) nefsine zulmedici olarak bağına girdi. `Bunun (bu bağın) ebedî olarak helâk olacağını sanmıyorum` dedi.

O, nefsine böylece zulmederek bahçesine girerken dedi ki Bu bahçenin batacağını hiç sanmam.

Kendi nefsine haksızlık ederek bahçesine girmiş ve "Bu bahçenin ebedi olarak yok olacağını zannetmiyorum. "

Ve o, nefsine zulmederek bahçesine girdi. Şöyle dedi "Bunun (bu bağın) ebediyyen helâk olacağını zannetmiyorum."

Daha sonra bağına girdi ve kendisine zulmederek, "Bunun hiç yok olacağını sanmam" dedi.

(İşte) kendi kendine (böylece) yazık eden bu adam "Bu bahçenin bir gün yok olacağını asla düşünemiyorum!" diyerek bahçesine girdi;

Böylece kendi kendisine en büyük kötülüğü yapmış olan o (adam bir gün) şunları diyerek bağına girdi "Bu bağın yok olacağını asla düşünemiyorum bile.

Ve o nefsine zulmeder olduğu halde bağına girdi, dedi ki «Ben zannetmem ki, bu ebedîyyen yok olsun.»

Kendisine böylece yazık ederek bahçesine girdi. Şöyle dedi "Bunun hiçbir zaman yok olacağını sanmam!"

Ve o, kendi kendisine yazık ederek bağına girdi ve dedi ki "Sonsuza kadar bunun yok olacağını sanmam!

Kendine zulmetmiş olan bu adam (arkadaşını yanına alarak) bahçesine girdi ve dedi ki; «Bu bahçenin sonsuza dek yok olacağını sanmıyorum.»

(35-36) Bu adam gururu yüzünden kendi öz canına zulmeder vaziyette bağına girdi ve "Zannetmem ki bu bağ bozulup yok olsun; kıyametin kopacağını da sanmıyorum. Bununla beraber şayet Rabbimin huzuruna götürülecek olursam o zaman elbette bundan daha iyi bir âkıbet bulurum." dedi.

(Böylece) kendisine yazık ederek bağına girdi "Bunun yok olacağını hiç sanmam" dedi.

Kendine zulmederek, bahçeye girdiğinde -Bu bahçenin batacağını hiç sanmam,

Daha sonra Cennet’ine girdi ve kendisine zulmederek «Bunun hiç yok olacağını sanmam.» dedi.

Ve böylece, öz benliğine zulüm ede ede bağlığına girdi. Şöyle konuştu "Bunun sonsuza değin yok olacağını sanmıyorum."

He went into his garden in a state (of mind) unjust to his soul He said, "I deem not that this will ever perish,