← SAFFAT 37:104 →

Ve biz, ona ey İbrâhim diye nidâ etmiştik.

Ey İbrahim!

Biz ona "Ey İbrahim!" diye seslendik.

Biz Ona "Ey İbrahim!" diye seslendik.

’Ey İbrahim!

Biz ona "Ey İbrahim" diye seslendik.

Biz de ona şöyle nida ettik "- Ey İbrahîm!

“Ey İbrâhim! Sen kesinlikle rüyanı doğruladın. İşte biz, iyileri böyle ödüllendiririz.”

(103-10) 5 Boylece ikisi de Allah’ a teslimiyet gosterip, babasi oglunu alni uzerine yatirinca Biz «Ey Ibrahim! Ruyayi gercek yaptin; iste biz iyi davrananlari boylece mukafatlandiririz» diye seslendik.

(104-105) Biz de Ona şöyle seslendik Ey İbrâhim! Rüyayı cidden gerçekleşirdin. Şüphesiz biz, iyiliği, güzelliği, yararlı işleri huy edinenleri böyle mükâfatlandırırız.

Ve biz de “Ey İbrahim!” diye ona seslendik.

(103-104) Nihayet her ikisi de (Allah’ın emrine) boyun eğip, İbrahim de onu (boğazlamak için) yüz üstü yere yatırınca ona, şöyle seslendik "Ey İbrahim!"

(103-106) Her ikisi de teslim olup, onu alnı üzerine yatırınca Ey İbrahim! Rüyayı gerçekleştirdin. Biz iyileri böyle mükâfatlandırırız. Bu, gerçekten, çok açık bir imtihandır, diye seslendik.

Kendisine, "İbrahim!" diye seslendik,

Biz de ona şöyle seslendik «Ey İbrahim!»

Biz ona «Ey İbrahim» diye seslendik.

Biz ona "Ey İbrahim" diye seslendik.

Biz ona "Ey İbrahim!" diye seslendik.

(104-105) Biz ona «Yâ Ibrâhîm, rü’yâna sadâkat gösterdin. Şübhesiz ki biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız» diye nida etdik.

(103-106) Böylece (ikisi de) teslîm olup (İbrâhîm) onu alnının bir tarafı (yere gelecek şekilde, yanı) üzerine yere yatırınca, artık ona `Ey İbrâhîm! Hakikaten rüyâya sadâkat gösterdin! İşte biz iyilik edenleri böyle mükâfâtlandırırız. Şübhesiz ki bu, gerçekten apaçık bir imtihandır!` diye seslendik.

Biz, ona şöyle seslendik Ey İbrahim;

"Ey İbrahim" diye seslendik.

Ve ona "Ey İbrâhîm!" diye nida ettik (seslendik).

Biz ona, "Ey İbrahim!" diye seslendik.

kendisine seslendik "Ey İbrahim,

Biz kendisine "Ey İbrahim!" diye seslendik

Ve O’na «Ya İbrahim!» diye nidâ ettik ki,

Biz ona "Yâ İbrahim!" diye seslendik.

Ve biz de "Ey İbrahim!" diye ona seslendik.

Biz ona «Ey İbrahim» diye seslendik.

(103-105) Her ikisi de Allah’ın emrine teslim olup, İbrâhim oğlunu şakağı üzere yere yatırıp, Biz de ona "İbrâhim! Rüyanın gereğini yerine getirdin (onu kurban etmekten seni muaf tuttuk)" deyince (onları büyük bir sevinç kapladı). Biz iyileri işte böyle ödüllendiririz!

Biz ona "İbrâhim!" diye ünledik.

-Ey İbrahim! diye seslendik.

Biz ona «Ey İbrahim» diye seslendik.

Biz şöyle seslendik "Ey İbrahim!"

We called out to him "O Abraham!