← EN'ÂM 6:76 →

Gece olup karanlık basınca bir yıldız görmüş de budur Rabbim demişti. Fakat yıldız battı mı demişti ki Ben batanları sevmem.

"Söyleyin, bu mu benim Rabbim?" Ama yıldız kaybolunca "Ben kaybolup, batıp giden şeyleri sevmem" dedi.

Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü, Rabbim budur, dedi. Yıldız batınca, batanları sevmem, dedi.

Gece (bilgisizlik - cehl) onu bürüyüp örtünce bir yıldız (bilincini fark etti) gördü... "İşte bu Rabbim" dedi... Batınca da (hakikatini anlamada yetersiz kalınca) "Batanları sevmem" dedi.

’Ben öyle batıp gidenleri sevmem’ dedi.

Gece, üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki "Bu benim Rabbimdir." Fakat (yıldız) kayboluverince "Ben kaybolup-gidenleri sevmem" demişti.

Vakta ki İbrahim’in üzerini gece bürüdü, bir yıldız gördü "- Bu mu benim Rabbim?!" dedi. Derken yıldız batıverince "- Ben öyle batanları sevmem" dedi.

“Budur rabbim” dedi. Yıldız batınca, “Batanları sevmem” dedi.

Gece basinca bir yildiz gordu, «iste bu benim Rabbim» dedi; yildiz batinca, «batanlari sevmem» dedi.

Gece karanlığı basmaya başlayınca bir (büyükçe) yıldız gördü, «bu imiş Rabbim» dedi. Yıldız batınca da «ben batanları sevmem» dedi.

(İbrahim) gecenin karanlığı üzerine çökünce bir yıldız gördü. (Babasının ve kavminin putlara, yıldızlara, aya ve güneşe tapmaları karşısında) “bu imiş Rabbim” dedi. Yıldız batınca da “ben batanları sevmem (ilah edinmem)” dedi.

Üzerine gece karanlığı basınca, bir yıldız gördü. "İşte Rabbim!" dedi. Yıldız batınca da, "Ben öyle batanları sevmem" dedi.

Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü, Rabbim budur, dedi. Yıldız batınca, batanları sevmem, dedi.

Üzerine gece basınca bir gezegen gördü, "Budur benim Efendim!" dedi. Batınca, "Ben batanları sevmem" dedi.

Üzerine gece bastırınca, bir yıldız gördü «Rabb’im budur» dedi. Yıldız batınca da, «Ben batanları sevmem» dedi.

Gece karanlık basınca bir yıldız gördü ve «Rabbim budur» dedi. Fakat yıldız batınca «Batanları sevmem» dedi.

Gece üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki "Bu benim rabbimdir (veya rabbim budur). Fakat (yıldız) kayboluverince "Ben kaybolup gidenleri sevmem" demişti.

Gece onu örtünce bir yıldız görmüş ve demişti ki "Bu imiş benim Rabbim!?" O sönünce de "Ben böyle sönenleri sevmem." demişti.

İşte o, üstüne gece bürüyüb örtünce bir yıldız görmüş, «Bu mu benim Rabbim?!» demiş, o sönüb gidince ise şöyle demişdi «Ben böyle sönüb batanları (Tanrı diye) sevmem».

Derken (İbrâhîm,) üzerini gece (karanlığı) kaplayınca bir yıldız gördü (ve kavmine) `Bu rabbimdir (öyle mi?)` dedi. Fakat (bir süre sonra o yıldız) batınca `Ben batanları sevmem!` dedi.

Gece bastırınca; bir yıldız görmüş Bu mu benim Rabbım? demiş. O, batınca da Ben, batanları sevmem, demişti.

Gece karanlığı çöktüğünde bir yıldız gördü ve "Bu benim Rabbim" dedi. Yıldız kaybolduğunda, "Ben kaybolanları sevmem" dedi.

Gece onun üzerini örtünce, (gece olunca) bir yıldız gördü. "Bu benim Rabbim" dedi. Fakat kaybolunca, "Kaybolup gidenleri sevmem." dedi.

(İbrahim peygamber seçilmeden önce Rabbini ararken) Gece üstünü örtüp bürüdüğünde (gökte) bir yıldız gördü, "İşte bu benim Rabbim" dedi. Yıldız batınca, "Batanları sevmem" dedi.

Sonra, gece onu karanlığı ile örttüğü zaman (gökte) bir yıldız gördü (ve) haykırdı "İşte benim Rabbim bu!" Ama yıldız kaybolunca, "Ben batan şeyleri sevmem!" diye söylendi.

Ve gece karardığında bir yıldız gördü ve haykırdı "Benim Rabbim bu!" Fakat yıldız batınca dedi ki "Ben batanları sevmem".

Vaktâ ki, üzerine yine gece bastı, bir yıldızı gördü, «Bu benim Rabbim,» dedi. Batınca da, «Ben öyle batanları sevmem,» deyiverdi.

Üzerine gecenin karanlığı basınca bir yıldız gördü. "İşte benim Rabbim budur!" dedi. O batınca da "Ben batıp yok olanları sevmem. " dedi.

Gece karanlığı bürüyünce bir yıldız gördü "Rabbim buymuş ha!" dedi. Yıldız batıp kaybolunca "Ben batanları sevmem" dedi.

"Ben batanları sevmem".

Gece bastırınca İbrâhim bir yıldız gördü, "(İddianıza göre) Rabbim budur!" dedi. Yıldız sönünce de "Ben öyle sönüp batanları Tanrı diye sevmem!" dedi.

Üzerine gece basınca (İbrâhim) bir yıldız gördü; "Budur Rabbim" dedi. Yıldız batınca "Batanları sevmem", dedi.

Üzerine gece bastırınca, bir yıldız görmüş ve -Bu, Rabbimdir, demişti. Fakat yıldız batınca -Ben, batanları sevmem, demişti.

Gece, üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki «Bu benim rabbimdir.» Fakat (yıldız) kayboluverince «Ben kaybolup gidenleri sevmem» demişti.

Gece onun üstünü örtünce bir yıldız gördü de "İşte Rabbim bu!" dedi. Yıldız battığında ise "Batıp gidenleri sevmem!" diye konuştu.

When the night covered him over, He saw a star He said "This is my Lord." But when it set, He said "I love not those that set."