← FECR 89:15 →

İnsan, öyle bir mahlûktur ki Rabbi, onu sınadı da büyüttü ve nîmetler verdi mi, Rabbim der, lâyıktım da büyüttün beni.

Ama insanoğluna gelince, ne zaman Rabbi onu imtihan edip, ikramda bulunup, ona nimetler verirse, Rabbim bana layık olduğum için bu nimetleri vermiştir der.

İnsan var ya, Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde "Rabbim bana ikram etti" der.

Ama insana gelince, Rabbi onu denemek için ikram edip, onu nimetlendirirse "Rabbim bana ikram etti, üstün kıldı" der (şımarır)!

’Rabbim bana ikramda bulundu’ der.

Fakat insan; ne zaman Rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir keremde bulunsa, nimetler verse "Rabbim bana ikram etti" der.

Fakat insan, (dünya nimetlerini arar gözetir. Onun için) her ne zaman Rabbi, onu, (zenginlik ve genişlikle) imtihan edib de ona ikram eyler, nimetler verirse; o vakit "- Rabbim bana ikram etti." der.

İnsana gelince, Rabbi kendisini imtihan edip ikramda bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde, “Rabbim bana cömert davrandı” der.

Rabbin denemek icin bir insana iyilik edip, nimet verdigi zaman, o «Rabbim beni serefli kildi» der.

(15-16) insanoğluna gelince, Rabbi onu denediğinde İkramda bulunup nimetlere garkettiğinde, o, «Rabbim bana ikramda bulundu» der. Ama onu yine denemek için rızkını daralttığı zaman, «Rabbim bana haksızlık etti» der.

Fakat insan; ne zaman Rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir keremde bulunsa, nimetler verse “Rabbim bana ikram etti” der.

İnsan ise; Rabbi onu deneyip de kendisine ikramda bulunduğunda, ona bol bol nimetler verdiğinde, "Rabbim bana ikram etti" der.

İnsan var ya, Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde «Rabbim bana ikram etti» der.

Rabbi, sınamak için insana bolca verip sevindirdiği zaman, "Efendim bana cömert davrandı" der.

Ama insan, her ne zaman Rabbi onu sınayıp da ikramda bulunur, nimet verirse, «Rabbim bana ikram etti.» der.

Rabbin denemek için bir insana iyilik edip, nimet verdiği zaman o «Rabbim beni şerefli kıldı» der.

Fakat insan; ne zaman rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir keremde bulunsa, nimetler verse "Rabbim bana ikram etti" der.

Fakat insan; ne zaman Rabbi kendisini sınayıp ona ikramda bulunup nimetler verse "Rabbim bana ikram etti." der.

Amma insan, ne zaman Rabbi onu imtihaan edib de kendisine (lütf-ü) kerem (iyle muaamele) eder, ona ni’metler verirse «Rabbim beni şerefli kıldı» der!

Fakat insan, Rabbi kendisini (varlıkla) imtihân edip, ona ikramda bulunduğu ve ona ni`met verdiği zaman, bunun üzerine `Rabbim bana ikrâm etti!` der.

Ama insan; Rabbı kendisini deneyip kerem eder ve nimet verirse Rabbım beni şerefli kıldı, der.

İnsana gelince! Rabbi onu deneyip imtihan ettiği zaman, ona ikram eder ve bol nimetler verir. İnsanda "Rabbim bana lütfuyla ikram etti" der.

Fakat insan, ne zaman Rabbi onu imtihan edip, böylece ona ikram eder ve onu ni’metlendirirse, o zaman "Rabbim bana ikram etti." der.

Ama insan ne zaman Rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir ikramda bulunsa ve ona nimetler verse, "Rabbim bana ikramda bulundu" der.

İnsana gelince, ne zaman Rabbin onu, cömertliğiyle ve hoşnut olacağı bir hayat bağışlamakla denese, "Rabbim, bana karşı (ne kadar) cömertmiş!" der;

Ve insana gelince... Ne zaman Rabbi onu (varlıkla) sınayıp ona ikram edecek ve nimetlere gark edecek olsa, hemen (Allah`ın kendisini desteklediğini düşünerek) "Rabbim bana ikram etti" der;

Rabbi onu imtihan edip kendisine ikramda bulunsa o vakit der ki «Rabbim bana ikram etti.»

İnsana gelince; Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda bulunur, ona bol nimet verirse "Rabbim bana ikram etti. " der.

Insan böyledir! Rabbi onu açığa çıkaracağı zaman, ona ikram eder de bol nimet verirse "Rabbim bana ikram etti" der,

«Rabbim beni şerefli kıldı» der.

Rabbi, insanı denemek için ona değer verip, nimetlere gark edince o "Rabbim hakkım olan ikramı yaptı." der.

Fakat insan öyledir; Rabbi ne zaman kendisini sınayıp ona ikrâmda bulunur, ona ni’met verirse "Rabbim bana ikrâm etti" der.

İşte insan, onu Rabbi imtihan ettiği zaman, ona ikramda bulunup, nimetlendirince -Rabbim bana ikramda bulundu der.

Fakat insan; ne zaman Rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir keremde bulunsa, ona nimetler verse «Rabbim bana ikramda buludu» der.

İnsan böyledir; Rabbi kendisini deneyip de ona cömert davranır, nimet yağdırırsa "Rabbim bana ikramda bulundu!" der.

Now, as for man, when his Lord trieth him, giving him honour and gifts, then saith he, (puffed up), "My Lord hath honoured me."