Fakat ona, bir dertten, bir musîbetten sonra nîmeti tattırırsak benden bütün kötülükler gitti der. Şüphe yok ki o şımarır, böbürlenmeye övünmeye koyulur.

Yine başına gelen bir darlık ve sıkıntıdan sonra, bir bolluk bir genişlik tattıracak olursak, hemen "Musibetler yakamı bıraktı" diyerek çokca sevinir ve böbürlenir.

Eğer kendisine dokunan bir zarardan sonra ona bir nimet tattırırsak, elbette "Kötülükler benden gitti" der. Çünkü o (bunu derken) şımarıktır, kibirlidir.

Şayet yaşadığı bir sıkıntıdan sonra ona nimet tattırsak, elbette "(Kendi aklımla) kötülüklerden kurtuldum" der... Muhakkak ki o, sevinçli ve kendiyle övünendir!

’Kötülükler artık benden gitti’ der, şımarık ve böbürlenen biri oluverir.

Ve andolsun, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet taddırsak, kuşkusuz; "Kötülükler benden gidiverdi" der. Çünkü o, şımarıktır, böbürlenendir.

Fakat ona dokunan bir dertten sonra, kendisine bir nimet taddırırsak, " - Doğrusu benden bütün fenalıklar gitti." der ve şüphesiz sevinir, öğünür.

Eğer kendisine dokunan bir zarardan sonra ona bir nimet tattırırsak, “Elbette kötülükler benden gitti” der. Çünkü o şımarıktır; kibirlidir.

Basina gelen sikintidan sonra, ona bir nimet tattirirsak «Musibetler basimdan gitti» der; dogrusu o, simarip boburlenen biridir.

Eğer kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra nîmet tattırsak, and olsun ki o, «sıkıntılar ve kötülükler benden ayrılıp gitti» der. Şüphesiz ki o (bu durumda) çokça sevinir ve böbürlenir.

Ve Andolsun ki, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet tattırsak, kuşkusuz “Kötülükler benden gidiverdi” der. Çünkü o, şımarıktır, kibirlidir.

Ama kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet tattırırsak mutlaka, "Kötülükler benden gitti" diyecektir. Çünkü o, şımarık ve böbürlenen biridir.

Eğer kendisine dokunan bir zarardan sonra ona bir nimet tattırırsak, elbette «Kötülükler benden gitti» der. Çünkü o (bunu derken) şımarıktır, kibirlidir.

Kendisine dokunan zararlardan sonra ona nimetler tattırsak, "Kötülükler benden gitti" der. Bu kez sevinçlidir, kibirlidir.

Ve şayet ona dokunan bir sıkıntıdan sonra bir nimet tattırırsak, «Artık benden bütün kötülükler silinip gitti.» der, mutlaka böbürlenir ve şımarır.

Eğer insanın başına gelen bir sıkıntının ardından kendisine mutluluk tattıracak olursak, kesinlikle «Kötü günler artık geride kaldı» diyecektir. İnsan gerçekten kendini beğenmiş bir şımarıktır.

Ve andolsun, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet tattırsak, kuşkusuz "Kötülükler benden gidiverdi" der. Çünkü o, şımarıktır, böbürlenendir.

Ve andolsun, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir rahmet taddırsak, kuşkusuz; "Kötülükler benden gidiverdi." der. Çünkü o, şımarıktır, böbürlenendir.

Şâyed kendisine dokunan bir derdden sonra ona ni’meti tatdırırsak andolsun diyecek ki «Benden kötülükler (bir daha gelmemek üzere) uzaklaşıb gitdi». Çünkü o (bu anda) şımarıkdır, (halka karşı) böbürlenendir.

Hem muhakkak ki, kendisine dokunan bir zarardan sonra ona (o insana) bir ni`met tattırsak, mutlaka `Kötülükler benden gitti` der. Çünki o gerçekten çok şımarık, çok böbürlenen kimsedir.

Şayet başına gelen bir sıkıntıdan sonra ona bir nimet tattırırsak; kötülükler başımdan gitti der, şımarır ve öğünür.

Yine, ona isabet eden bir zarardan sonra nimetleri tattırırsak "Zarar benden uzaklaştı (gitti)" diye hemen övünerek sevinir.

Ve eğer ona darlık isabet ettikten sonra, ona ni’met tattırırsak, mutlaka "Kötülükler benden gitti." der. Muhakkak ki o, şımarık bir övünen (böbürlenen)dir.

Başına gelen sıkıntıdan sonra, ona bir nimet tattırırsak "Musibetler başımdan gitti" der. Doğrusu o, sevinerek şımaran ve böbürlenen biridir.

Yine, başına gelen bir darlıktan, sıkıntıdan sonra bir bolluk, bir genişlik tattıracak olsak hemen "Musibetler yakamı bıraktı!" diyerek, kendinden bilir, kurumlu boş bir sevince kaptırır kendini.

Yok eğer kendisine dokunan bir sıkıntı ve darlığın ardından ona esenlik ve bolluk tattırmış olsak, hemen der ki "kötülük(veren güç)ler benden uzaklaştı"; (ve) bir anda küstahça bir övünce kapılır.

Ve eğer ona isabet eden bir zahmetten sonra bir nîmet tattırırsak elbette der ki «Benden bütün kötülükler gidiverdi.» Şüphe yok ki, O bu halde pek sevinen, çok öğünendir.

Eğer kendisine dokunan bir zarardan sonra ona bir nimet tattırsak "Kötülükler benden gitti. " der, şımarır ve öğünür.

Kendisine dokunan bir zarardan sonra, ona bir nimet versek/mutluluk tattırsak "Benden kötülükler gitti" der. Çünkü o şımarıktır, böbürlenendir!

Eğer insanın başına gelen bir sıkıntının ardından kendisine mutluluk tattıracak olursak, kesinlikle «Kötü günler artık geride kaldı» diyecektir. İnsan gerçekten kendini beğenmiş bir şımarıktır.

Fakat başına gelen bir dertten sonra kendisine bir nimet tattırırsak "Artık bütün dertler ve belalar bir daha gelmemek üzere bitti gitti!" der, sevinir, övünür durur.

Ve eğer kendisine dokunan bir zarardan sonra ona bir ni’met taddırsak, mutlaka "Kötülükler benden gitti" der, sevinir, övünür.

Eğer ona, kendisine dokunan sıkıntıdan sonra nimetler verirsek şöyle söyleyecektir -Kötülükler benden uzaklaştı. O, gerçekten şımaracak ve övünecektir.

Ve andolsun, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet taddırırsak, kuşkusuz «Kötülükler benden gidiverdi» der. Çünkü o, şımarıktır, böbürlenendir.

Ve eğer ona, kendisine gelip çatan bir zorluk ve kederden sonra bolluk ve nimet tattırırsak, hiç kuşkusuz şöyle diyecektir "Tüm sıkıntı ve kötülükler benden uzaklaşmıştır." Bu durumda o, bir sevinç şımarığı, bir kendini beğenmiş olur.

But if We give him a taste of (Our) favours after adversity hath touched him, he is sure to say, "All evil has departed from me" Behold! he falls into exultation and pride.