Ve onlardan yüz çevirdi de ey beni tükenmez, sonu gelmez kederlere salan Yûsuf demeye başladı ve kederden gözleri ağardı ve artık derdini yutmaktaydı o.

Ya’kub onlardan yüz çevirdi ve "Ey Yûsuf üzerindeki sıkıntılarım! Neredesiniz? Bu da üzerine tuz biber oldu" dedi. Acısını yutkunuyordu, gözlerine üzüntüsünden ak düştü.

Onlardan yüz çevirdi, "Ah Yusuf’um ah!" diye sızlandı ve kederini içine gömmesi yüzünden gözlerine boz geldi.

Onlardan yüz çevirdi ve hüzünden iki gözü beyazlaşmış olduğu hâlde "Yazık ettiniz Yusuf’a!" dedi... Artık O, kederini hazmetmeye çalışan biriydi.

’Ah Yusuf’a olan tasam!’ dedi. Üzüntüden gözleri ağardı. (Bununla beraber) kederini yutkunuyordu.

Ve onlardan yüz(ünü) çevirdi ve "Ey Yusuf’a karşı (artan dayanılmaz) kahrım" dedi ve gözleri üzüntüsünden (ağardıkça) ağardı. Ki yutkundukça yutkunuyordu."

Yakup, oğullarından yüzünü çevirdi de "- Ey Yûsuf’un ayrılığı ile bana gelen hüzün!" dedi ve kederinden gözlerine ak düştü; artık derdini gizleyip duruyordu.

Onlardan yüz çevirdi ve “âh Yûsuf`um ah!” diye sızlandı. Kederini içine gömmesi yüzünden gözlerine boz/perde geldi.

Onlara sirt cevirdi, «Vah, Yusuf’a yazik oldu!» dedi ve uzuntuden gozlerine ak dustu. Artik acisini icinde sakliyordu.

Ve onlardan yüzünü çevirip öfkesini yutarak için için (ağladı) da vah Yûsuf’a ! Diyerek üzüntüsünü dile getirdi ve üzüntüsünden gözlerine ak indi.

Ve (Yakub) onlardan yüzünü başka tarafa çevirerek “Vah Yusuf`um vah!” diye sızlandı. Gözleri hüzünden ağarmıştı, buna rağmen acısını içine gömüyor, belli etmiyordu.

Onlardan yüz çevirdi ve, "Vah! Yûsuf’a vah!" dedi ve üzüntüden iki gözüne ak düştü. O artık acısını içinde saklıyordu.

Onlardan yüz çevirdi, «Ah Yusuf’um ah!» diye sızlandı ve kederini içine gömmesi yüzünden gözlerine boz geldi.

Onlardan yüz çevirdi ve, "Vah, yazık oldu Yusuf’a!" dedi. Üzüntüden gözlerinde katarakt oluştu, acısını içine gömdü.

Ve onlardan yüz çevirdi de «Ey Yusuf’un ateşi, yetti artık, yetti!» dedi. Ve üzüntüden gözlerine ak düştü. Artık yutkunuyor da yutkunuyordu.

Hz. Yakub, yüzünü başka tarafa çevirerek; ’Vah Yusuf’um vah!’ diye inledi. Gözleri hüzünden ağarmıştı, buna rağmen acısını içine gömüyor, belli etmiyordu.

Ve onlardan yüz(ünü) çevirdi ve "Ey Yusuf’a karşı (artan dayanılmaz) kahrım" dedi ve gözleri üzüntüsünden (ağardıkça) ağardı. Ki yutkundukça yutkunuyordu."

Ve başını onlardan öteye çevirip "Vah bana, Yusuf için vah bana!" dedi; ve içini dolduran hüzünden gözleri bulutlandı.

(Ya’kub) onlardan yüz çevirdi «Ey Yuusufun üstünde (titreyen) tasam, (gel, şimdi tam senin gelmen zamanıdır)» dedi ve huzn-ü kederinden iki gözüne ak düşdü. (Bununla beraber) o, artık gamını tamamen yutmakda idi.

Artık onlardan yüzçevirdi ve `Ah Yûsuf`(um)a ah!` dedi. Tâ kederden iki gözüne ak düştü. Öyle ki (kederini içinde tutup) yutkunan bir kimse oldu.

Ve onlardan yüz çevirdi de Vah, yazık oldu Yusuf’a, dedi ve üzüntüsünden gözleri ağardı. Artık üzüntüsünü içinde saklıyordu.

Sonra onlardan yüzünü çevirdi ve Yusuf için "Vah Yusuf vah" diyerek iç çekti ve üzüntüsünden gözlerine ak düştü (kör oldu). Sonra öfkelendi

Ve onlardan yüz çevirdi ve "Yusuf’a yazık oldu (vah yusuf)" dedi. Artık o üzüntüsünü sakladığı (kezim olduğu) halde hüzünden gözleri ağardı.

Ve onlardan yüz çevirdi, "Ah Yusuf’um, ah!" dedi ve üzüntüden gözlerine ak düştü. Ama o (çocuklarına sataşmayıp) öfkesini yenendi.

Ve başını onlardan öteye çevirip "Vah bana, Yusuf için vah bana!" dedi; ve içini dolduran hüzünden gözleri bulutlandı.

Ve içine kapandı, ve "Ey gam, ey Yusuf`a dair tasam!" diye inledi, ve kederden gözlerine ak indi; ve o tüm derdini içine gömdü.

Ve onlardan yüz çevirdi. Ve, «Ey Yusuf’a teessüf!» dedi ve gözleri hüzünden dolayı bembeyaz kesildi. Artık teessürünü içine atıyordu.

Onlardan yüz çevirdi. "Ey Yusuf’un üstüne titreyen üzüntüm. " dedi. Üzüntüsünden gözlerine ak düştü, artık acısını içinde saklıyordu.

Onlardan yüzünü çevirdi ve dedi ki "Ey Yusuf, üzerindeki endişem! Ah, Yusuf ah!" Hüzünden gözleri ağardı/görmez oldu! Acısını yutkunup duruyordu.

Hz. Yakub, yüzünü başka tarafa çevirerek; ’Vah Yusuf’um vah!’ diye inledi. Gözleri hüzünden ağarmıştı, buna rağmen acısını içine gömüyor, belli etmiyordu.

Onlardan yüzünü çevirip öte tarafa dönerek ufuklara seslendi "Ya esafâ alâ Yusuf! Nerdesin Yusuf! Nerdesin Yusuf!"Yusuf diye diye, üzüntüsünden gözlerine ak düştü. Yaptıklarından dolayı oğullarına duyduğu kızgınlığını da belirtmiyor, öfkesini yenmeye çalışıyordu.

Ve yüzünü onlardan öteye çevirdi de "Ey Yûsuf üzerindeki tasam (gel, gel, tam senin gelme zamanındır)!" dedi ve tasadan gözleri ağardı. (Acısını) yutkunuyor(açığa vurmamağa çalışıyor)du.

Onlara sırt çevirdi, -Vah, Yusuf’a yazık oldu! dedi ve üzüntüden gözlerine ak düştü. Artık acısını içinde saklıyordu.

Ve onlardan yüz(ünü) çevirdi ve «Ey Yusuf’a karşı (artan dayanılmaz) kahrım» dedi ve gözleri üzüntüsünden (ağardıkça) ağardı. Ki yutkundukça yutkunuyordu.

Ve yüzünü onlardan öteye döndürdü de şöyle inledi "Ey Yûsuf’a duyduğum gam, neredesin!" Ve kederden gözlerine ak düştü. Durmadan yutkunuyordu.

And he turned away from them, and said "How great is my grief for Joseph!" And his eyes became white with sorrow, and he fell into silent melancholy.