← ABESE 80:5 →

Fakat ihtiyacı olmayana gelince.

Konuşmakta olduğun Kureyş’in ileri gelenlerinden, kendilerini herşeye yeterli görenlere gelince;

Kendini (sana) muhtaç görmeyene gelince,

Kendini mustağni görene gelince...

Fakat kendini ihtiyaçtan uzak görene gelince,

Fakat kendini müstağni gören (hiçbir şeye ihtiyacı olmadığını sanan) ise,

Amma (malı ile Allah’a) ihtiyaç göstermiyene gelince;

(1-10) Kendisine âmâ geldi diye yüzünü ekşitti ve döndü. Sen nereden bileceksin, belki o arınacaktı? Yahut, öğüt dinleyecek de öğüt kendisine yarayacaktı. Kendisini yeterli görüp tenezzül etmeyene gelince; sen ona yöneliyorsun. Onun arınmamasından sen sorumlu değilsin. Fakat koşarak sana gelen, saygı duyarak gelmişken, sen onunla ilgilenmiyorsun.

(5-6) Ama sen, kendisini ogutten mustagni goren kimseyi karsina alip ilgileniyorsun.

(5-6) Ama öğüt almaya ihtiyaç duymayanı ise, sen ona yönelip ilgi duyuyorsun.

(5-7) Kendisini zengin görüp tenezzül etmeyene gelince; sen, ona dönüp sözüne kulak veriyorsun. Oysa onun arınmaktan geri kalmasının sorumlusu sen değilsin.

Kendini muhtaç hissetmeyene gelince;

(5-7) Kendini (sana) muhtaç görmeyene gelince, sen ona yöneliyorsun. Oysa ki onun temizlenip arınmasından sen sorumlu değilsin.

Kendisini zengin görüp önemsemeyene gelince;

Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince,

Kendisini yeterli görüp tenezzül etmeyene gelince.

Fakat kendini müstağni gören ise,

Kendini yeterli görene gelince;

Amma (zengin olduğu için) kendisini müstağnî gören adam (yok mu)?

(5-6) (Servetinin gurûruyla) kendisini (îmâna) muhtaç görmeyen kimseye gelince, işte sen (îmâna gelir de İslâma kuvvet verir mi diye) ona yöneliyorsun!

Ama kendisini müstağni gören.

Kendini yeterli görene gelince,

Fakat kendini müstağni gören (bir şeye muhtaç olmadığını sanan) kimse.

Ama kendini müstağni gören kimse olunca.

Ama kendini her şeye yeterli görene gelince,

Fakat, kendi kendine yettiğini sanan kimseye gelince

(5-6) Amma istiğnada bulunan kimseye gelince. İmdi sen ona teveccüh ediyorsun.

Kendini sana muhtaç görmeyene gelince,

Kendisini yeterli gören kimseye gelince;

Kendisini yeterli görüp tenezzül etmeyene gelince.

(5-6) Ama irşada ihtiyaç duymayana ise, ona dönüp itibar ediyorsun.

Kendisini zengin görüp tenezzül etmeyene gelince;

Ama, kendisini ihtiyaçsız görene..

Fakat kendini müstağni (hiçbir şeye ihtiyacı olmayan) gören ise,

O, kendisini her türlü ihtiyacın üstünde görene gelince,

As to one who regards Himself as self-sufficient,