← İSRA 17:94 →

Fakat kendilerine doğru yolu gösteren bir peygamber geldi mi insanları inanmaktan meneden şey de Allah, hiçbir insanı peygamber olarak gönderir mi demeleridir zâten.

İşte bunun gibi insanlara bir peygamber eliyle, doğru yol bilgisi geldiği zaman onları, O’na inanmaktan alıkoyan, onların "Allah, ölümlü bir insanı mı elçi olarak gönderdi?" diye itiraz etmelerinden başka birşey değildir.

Zaten, kendilerine hidayet rehberi geldiğinde, insanların (buna) inanmalarını sırf, "Allah, peygamber olarak bir beşeri mi gönderdi?" demeleri engellemiştir.

Kendilerine hakikat geldiğinde, insanların iman etmelerine mâni olan "Allâh, rasûl bir beşer bâ’s etti!" demeleridir.

’Allah peygamber olarak bir insanı mı gönderdi?’ demelerinden başka bir şey değildir.

Kendilerine hidayet geldiği zaman, insanları inanmaktan alıkoyan şey, onların "Allah, elçi olarak bir beşeri mi gönderdi?" demelerinden başkası değildir.

Mekke’lilere doğru yolu gösteren peygamber, onlara Kur’an ile geldiği zaman, insanların iman etmelerine ancak şöyle demeleri engel oldu "Allah bir insanı mı Peygamber gönderdi, (Peygamber olarak bir Melek göndermeliydi?)

Zaten, kendilerine hidayet rehberi geldiğinde, insanların buna inanmalarını sırf, “Allah, peygamber olarak bir beşer mi gönderdi?” demeleri engellemiştir.

Insanlara dogruluk rehberi geldigi zaman, inanmalarina engel olan, sadece «Allah peygamber olarak bir insan mi gonderdi?» demis olmalaridir.

Doğru yolu gösteren (Kur’ân) geldiğinde insanları inanmaktan alı1 koyan şey, sadece «Allah bir insanı mı peygamber olarak göndermiş ?!» demeleridir.

İnsanlara doğru yol rehberi (olan Kur`an) geldikten sonra ona inanmamalarının tek gerekçesi, onların “Allah bir insanı mı peygamber olarak gönderdi?” şeklindeki anlayışları olmuştur.

İnsanlara hidayet (Kur’an) geldikten sonra onların iman etmelerine ancak, "Allah, bir beşeri mi peygamber olarak gönderdi?" demeleri engel olmuştur.

Zaten, kendilerine hidayet rehberi geldiğinde, insanların (buna) inanmalarını sırf, «Allah, peygamber olarak bir beşeri mi gönderdi?» demeleri engellemiştir.

Kendilerine hidayet geldiğinde, halk "ALLAH bir insanı mı elçi olarak gönderdi" diyerek onaylamadı.

Kendilerine doğru yolu gösteren peygamber gelince, insanların iman etmelerine engel olan sebep sadece «Allah bir insanı mı Peygamber gönderdi?» demeleridir.

İnsanlara doğru yol kılavuzu geldiğinde ona inanmamalarının tek gerekçesi, onların «Allah bir insanı mı peygamber olarak gönderdi?» şeklindeki anlayışlarıdır.

Kendilerine hidayet geldiği zaman insanları inanmaktan alıkoyan şey, onların "Tanrı, elçi olarak bir beşeri mi gönderdi?" demelerinden başkası değildir.

Zaten, kendilerine hidayet rehberi geldiğinde, insanların (buna) inanmalarını sırf, "Allah, peygamber olarak bir beşeri mi gönderdi?" demeleri engellemiştir.

İnsanların — kendilerine hidâyet (rehberi) geldiği zaman îman etmelerini «Allah bir beşeri mi peygamber gönderdi?» demelerinden başka bir şey men’ etmedi.

Kendilerine hidâyet rehberi geldiği zaman insanları îmân etmekten alıkoyan şey, ancak şöyle demeleri olmuştur `Allah bir insanı mı peygamber gönderdi?`

Onlara hidayet geldiği zaman; insanları inanmaktan alıkoyan, sadece Allah peygamber olarak bir beşeri mi göndermiştir? demeleridir.

Doğru yolu gösteren kitap insanlara geldiğinde, onları o kitaba inanmaktan alıkoyan şey, "Allah insan bir elçi mi gönderdi?" demelerinden başka bir şey değildir.

Onlara hidayet geldiği zaman insanların inanmalarına, "Allah, insan resûl mü gönderdi?" demelerinden başka bir şey mani olmadı.

Kendilerine hidayet geldiği zaman, insanları inanmaktan alıkoyan şey onların, "Allah, elçi olarak bir beşer mi gönderdi?" demelerinden başkası değildir.

(İşte bunun gibi,) insanlara (bir peygamber eliyle) doğru yol bilgisi geldiği zaman onları (ona) inanmaktan alıkoyan, onların "Allah ölümlü bir insanı mı elçi olarak gönderdi?" diye itiraz etmelerinden başka bir şey değildir.

İşte, kendilerine doğru yol bilgisi geldiği zaman insanları ona inanmaktan alıkoyan şey, sadece şöyle akıl yürütmeleriydi "Ne yani, şimdi Allah fani bir insanı mı elçi olarak gönderdi?"

Nâsı, kendilerine hidâyet geldiği vakit imân etmelerinden men eden şey, başka değil onların, «Allah bir beşeri mi resûl olarak gönderdi?» demeleri olmuştur.

Kendilerine hidayet rehberi geldiği zaman, insanları iman etmekten alıkoyan şey, sadece "Allah peygamber olarak bir insanı mı gönderdi?" demeleri oldu.

Kendilerine hidayet geldiğinde, insanları inanmaktan alıkoyan şey onların (kibir ile) ancak "Elçi olarak Allah bir insan mı gönderdi?" demeleridir.

«Allah bir insanı mı peygamber olarak gönderdi?» şeklindeki anlayışlarıdır.

Zaten, insanların ekserisinin, kendilerine hidâyet geldiği halde iman etmemelerinin başlıca sebebi "Allah bula bula bir insan mı seçip halka elçi gönderdi?" demeleridir.

Zâten kendilerine hidâyet geldiği zaman insanları doğru yola gelmekten alıkoyan şey, hep "Allâh, bir insanı elçi mi gönderdi?" demeleridir.

İnsanlara kılavuz geldiği halde, onların inanmasına "Allah elçi olarak bir insan mı gönderdi?" demeleri engel olmaktadır.

Kendilerine hidayet geldiği zaman, insanları inanmaktan alıkoyan şey, onların «Allah, elçi olarak bir beşer mi gönderdi?» demelerinden başkası değildir.

Kendilerine hak kılavuzcusu geldiğinde, insanların iman etmelerine, şöyle demelerinden başka bir şey engel olmadı "Allah, bir insan mı resul gönderdi?"

What kept men back from belief when Guidance came to them, was nothing but this they said, "Has Allah sent a man (like us) to be (His) Messenger?"