← SAD 38:30 →

Ve Dâvûd’a Süleyman’ı ihsân ettik, ne güzel bir kuldu, şüphe yok ki o, dâimâ Rabbine dönen, tövbe eden bir kuldu.

Biz Davud’a oğul olarak Süleyman’ı armağan ettik. O ne güzel bir kuldu, daima Allah’a döner, Allah’a sığınırdı.

Biz Davud’a Süleyman’ı verdik. Süleyman ne güzel bir kuldu! Doğrusu o, daima Allah’a yönelirdi.

Davud’a Süleyman’ı hibe ettik; ne güzel kuldu! Gerçekten O, evvab (hakikatini sıkça yaşayan) idi.

Davud’a Süleyman’ı bahşettik. O ne güzel bir kuldu! (Her tutumunda Allah’a) yönelen biriydi.

Biz Davud’a Süleyman’ı armağan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelip-dönen biriydi.

Bir de Davûd’a (oğlu) Süleyman’ı ihsan ettik. Süleyman ne güzel kuldu? Çünkü o, daima (Allah’ın rızasına ve ibadetine) rücû edendi.

Biz Dâvûd`a Süleyman`ı bağışladık. Süleyman ne iyi bir kuldu! Çünkü o, daima Allah`a yöneliyordu.

Davud’a Suleyman’i bahsettik; o ne guzel bir kuldu! Dogrusu o daima Allah’a yonelirdi.

Davud’a Süleyman’ı ihsan ettik. Ne güzel kuldur O! Şüphesiz O, devamlı Allah’a yönelip gönlünü O’na verendi.

Biz Davud`a (oğul olarak) Süleyman`ı bahşettik. O, ne güzel bir kuldu! O, her zaman bize yönelirdi.

Dâvûd’a Süleyman’ı bağışladık. O ne güzel kuldu! Şüphesiz o, Allah’a çok yönelen bir kimse idi.

Biz Davud’a Süleyman’ı verdik. Süleyman ne güzel bir kuldu! Doğrusu o, daima Allah’a yönelirdi.

Davud’a, Süleyman’ı verdik. İyi bir kuldu, (Tanrı’ya) sürekli yönelen biriydi.

Bir de Davud’a Süleyman’ı bahşettik. Süleyman ne güzel kuldu. Çünkü o seslice tesbih edip Allah’a yönelirdi.

Biz Davud’a Süleyman’ı hediye ettik. Süleyman ne güzel kuldu! Doğrusu O daima Allah’a yönelirdi.

Biz Davud’a Süleyman’ı armağan ettik. O ne güzel kuldu. Çünkü o, [Tanrı’ya] yönelen / dönen (evvab) biriydi.

Biz Davud’a Süleyman’ı verdik. Süleyman ne güzel bir kuldu! Doğrusu o, daima Allah’a yönelirdi.

Biz Dâvuda (oğlu) Süleymanı ihsan etdik. (Süleyman) ne güzel kuldu! Çünkü o, (tesbîhde, zikirde ve bütün vakıtlarında) dâima (Allaha) dönen (bir zât) di.

Bir de Dâvûd`a (oğlu) Süleymân`ı ihsân ettik. (O Süleymân) ne iyi kuldu! Hakikaten o, dâimâ (Allah`a) yönelen bir kimseydi!

Davud’a da Süleyman’ı lutfettik. O ne güzel bir kuldu ve muhakkak ki o, Allah’a yönelirdi.

Davud’a Süleyman’ı bağışladık, Süleyman ne güzel bir kuldu ve o hep Rabbine samimi olarak yönelirdi.

Ve Davut (A.S)’a oğlu Süleyman’ı, armağan ettik. Ne güzel kul. Muhakkak ki o evvabtı (Allah’a ulaşmıştı).

Biz Davud’a Süleyman’ı armağan ettik. O, pek de güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelen biriydi.

Ve biz Davud’a (oğul olarak) Süleyman’ı armağan ettik; o, ne güzel bir kul(umuz oldu)! O, her zaman Bize yönelirdi.

Davud`a bir de Süleyman`ı bahşettik o ne güzel kuldu; çünkü o sürekli Bize yönelirdi.

Ve Davûd için Süleyman’ı bağışladık. Ne güzel kul! Şüphe yok ki, O (Hakk’a) dönücü idi.

Davut’a da Süleyman’ı bahşettik. O ne güzel kul idi, daima Allah’a yönelirdi.

Süleyman’ı da... Davud’a (evlât olarak) verdik. Ne güzel bir kul! Hep bize yönelirdi.

Biz Davud’a Süleyman’ı hediye ettik. Süleyman ne güzel kuldu! Doğrusu O daima Allah’a yönelirdi.

(Bunları belirttikten sonra tekrar Davud’un kıssasına dönelim) Davud’a evlat olarak Süleyman’ı ihsan ettik. Süleyman ne güzel kuldu! Hep Allah’a yönelirdi.

Biz Dâvûd’a Süleymân’ı armağan ettik, (Süleymân) ne güzel kuldu! Hep Allâh’a başvururdu.

Davud’a Süleyman’ı bağışlamıştık. O, ne güzel bir kuldu. O, Allah’a yönelen biriydi.

Biz Davud’a Süleyman’ı armağan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelip dönen biriydi.

Davûd’a Süleyman’ı armağan ettik. Ne güzel kul! Hep Allah’a sığınır, yakarırdı.

To David We gave Solomon (for a son),- How excellent in Our service! Ever did he turn (to Us)!