Hayrat Neşriyat 

1. Hâ, Mîm.

2. Bu Kitâb`ın indirilmesi, Azîz (kudreti dâimâ üstün gelen), Hakîm (her işi hikmetli olan) Allah tarafındandır.

3. (Biz) gökleri ve yeri ve ikisi arasında bulunanları, ancak hak ile (yerli yerinde) ve belirli bir ecel ile yarattık. İnkâr edenler ise, korkutuldukları şeyden (kıyâmetten) yüz çeviricidirler.

4. De ki `Söyleyin bana! Allah`ı bırakıp (kendisine) yalvarmakta olduğunuz şeyler, yerden neyi yaratmışlar, bana gösterin! Yoksa, onların göklerde bir ortaklığı mı var? Eğer(iddiânızda) doğru kimseler iseniz, bana bundan (Kur`ân`dan) önce (indirilmiş) bir kitab veya ilimden bir eser (küçük bir alâmet olsun) getirin!`

5. Allah`ı bırakıp da kıyâmet gününe kadar kendisine cevab veremeyecek şeylere duâ edenden daha sapık kim olabilir? Hâlbuki onlar, bunların duâlarından (dahi) habersizdirler.

6. Ve insanlar (mahşerde) bir araya getirildikleri zaman, (bu taptıkları şeyler) onlara düşman kesilirler ve onların tapınmalarını inkâr ediciler olurlar.

7. Ve âyetlerimiz onlara açıkça okunduğunda inkâr edenler, kendilerine geldiği vakit o hak olan (Allah kelâmın)a dedi ki `Bu apaçık bir sihirdir!`

8. Yoksa, `Onu (Muhammed) uydurdu!` mu diyorlar? De ki `Eğer (ben) onu uydurmuşsam, o takdirde benim için Allah`dan (gelecek) bir şeye (bir azâba karşı, onu benden def` edecek bir güce) mâlik olamazsınız. O, (sizin) onun hakkında (Kur`ân`ın aleyhinde) yapmakta olduğunuz taşkınlıkları en iyi bilendir! Benimle sizin aranızda (buna)şâhid olarak O yeter! Çünki O, Gafûr (çok bağışlayan)dır, Rahîm (çok merhamet eden)dir.`

9. De ki `(Ben, bu hakikatleri beyân eden) o peygamberlerden farklı (şeyler söylemekte) olan biri değilim; ne bana, ne de size ne yapılacağını da bilmem. Doğrusu (ben)ancak, bana vahyedilene tâbi` olurum ve ben sâdece (Allah`ın azâbından haber veren) apaçık bir korkutucuyum.`

10. De ki `Söyleyin bana! Ya (Kur`ân) Allah tarafından (gelmiş) olup da (siz) onu inkâr etmişseniz ve İsrâiloğullarından bir şâhid onun benzerine (Tevrât`a) şâhidlik edip îmân ettiği hâlde (siz) büyüklük taslamışsanız (zulmetmiş olmaz mısınız)? Şübhesiz ki Allah, o zâlimler topluluğunu hidâyete erdirmez.`

11. Buna rağmen inkâr edenler, îmân edenler için dedi ki `Eğer (Muhammed`in getirdiği dinde) bir hayır olsaydı, (etrâfındaki şu fakir insanlar) ona (ulaşmakta) bizi geçemezlerdi!` Ve (o inkâr edenler), onunla (Kur`ân`la) hidâyete eremediklerinden, artık `O, eski bir yalandır!` diyeceklerdir.

12. O`ndan (Kur`ân`dan) önce de bir rehber ve bir rahmet olarak Mûsâ`nın Kitâb`ıvardır. Bu (Kur`ân) ise, zulmedenleri korkutmak ve iyilik edenlere müjde olmak üzere, Arabca bir lisân ile (indirilmiş, kendinden öncekileri) tasdîk edici bir kitabdır.

13. Gerçekten, `Rabbimiz Allah`dır!` deyip, sonra da dosdoğru olan kimseler var ya, onlara artık korku yoktur ve onlar mahzun (da) olmayacaklardır.

14. İşte onlar, Cennet ehlidirler; yapmakta olduklarına (Allah`ın lütfundan) bir karşılık olarak, orada ebediyen kalıcıdırlar.

15. (Biz) insana, ana-babasına iyilik etmeyi de tavsiye ettik. Anası onu zahmetle(karnında) taşımış ve onu zahmetle doğurmuştur. Hem (ana karnında) taşınması ile sütten kesilmesi, otuz aydır. Nihâyet gücü kemâle erip, (yaşı) kırk seneye vardığı zaman dedi ki `Rabbim! Bana ve ana-babama verdiğin ni`metine şükretmemi ve râzı olacağın sâlih bir amel işlememi bana ilhâm eyle ve benim için zürriyetim içinde iyi hâl(in devâmını) nasîb et! Doğrusu ben, sana tevbe ettim ve şübhesiz ben, (sana) teslîm olanlardanım.`

16. İşte onlar, kendilerinden yaptıklarının en güzelini kabûl edeceğimiz (mükâfatlarını buna göre vereceğimiz) ve kötülüklerinden vazgeçeceğimiz, Cennet ehli arasında bulunan kimselerdir. (Bu, dünyada iken) söz verilmekte oldukları sâdık va`ddir.

17. Fakat o kimse ki, ana-babasına `Öf ikinize! Benden önce nice nesiller gelip geçmiş iken, (siz) beni (kabirden) çıkarılmakla mı tehdîd ediyorsunuz?` dedi. Onlar (ana-babası) ise, Allah`dan yardım isteyerek `Yazıklar olsun sana! Îmân et! Elbette Allah`ın va`di haktır!`(dedikleri hâlde, o) diyordu ki `Bu, eskilerin masallarından başka bir şey değildir!`

18. İşte bunlar, cin ve insandan, kendilerinden önce gelip geçmiş topluluklar içinde üzerlerine (azâba dâir) söz, hak olmuş kimselerdir. Gerçekten onlar hüsrâna uğrayanlardır.

19. Herkes için yaptıklarına göre dereceler vardır. Tâ ki (Allah) onlara, amellerini(n karşılığını) tam versin! Hem onlara haksızlık edilmez.

20. Ve inkâr edenler ateşe arz olunacağı gün (kendilerine şöyle denir) `Dünya hayâtınızda (bütün) güzel şeylerinizi giderdiniz ve onlarla faydalandınız. Bugün ise, yeryüzünde haksız yere büyüklük taslamakta olmanızdan ve fâsıklık etmekte olmanızdan dolayı aşağılayıcı azâb ile cezâlandırılacaksınız!`

21. (Habîbim, yâ Muhammed!) Bir de Âd`ın kardeşini (Hûd`u) an! Hani (o da) Ahkaf(nâmındaki belde)de kavmini `Allah`dan başkasına ibâdet etmeyin! Şübhesiz ki ben, sizin üzerinize (dehşeti pek) büyük bir günün azâbından korkarım!` diye korkutmuştu ki kendinden önce ve kendinden sonra da korkutucular geçmişti.

22. (Onlar) `(Sen) bizi ilâhlarımızdan çevirmek için mi geldin? Eğer (iddiâsında) doğru kimselerden isen, haydi bizi tehdîd edip durduğun (azâb)ı bize getir!` dediler.

23. (Hûd) dedi ki `(Azâbın geleceği vakte dâir) bilgi, ancak Allah`ın katındadır. (Ben)size, kendisiyle gönderildiğim şeyi teblîğ ediyorum; fakat ben sizi, câhillik etmekte olan bir topluluk olarak görüyorum.`

24. Nihayet gelecek azabı, ufukta geniş bir bulut halinde, vadilerine doğru geldiğini görünce “Bu bize yağmur yağdıracak bir buluttur” dediler. Hûd peygamber de “Hayır, o sizin acele gelmesini istediğiniz şeydir, acıklı azabı getiren rüzgardır.”

25. `Rabbisinin emriyle herşeyi helâk edecek!` Derken o hâle geldiler ki, evlerinden başka bir şey görünmez oldu! İşte, günahkârlar topluluğunu böyle cezâlandırırız!

26. And olsun ki, size kendisi hakkında imkânlar vermediğimiz hususlarda, onlara imkân vermiştik; onlara da kulaklar, gözler ve kalbler vermiştik. Fakat ne kulakları, ne gözleri, ne de kalbleri onlara hiçbir şeyden fayda vermedi. Çünki Allah`ın âyetlerini bile bile inkâr ediyorlardı da (sonunda) kendisiyle alay etmekte oldukları (azab) onları kuşatıverdi.

27. And olsun ki, etrâfınızdaki (birçok) şehirleri (böyle isyanları yüzünden) helâk etmişizdir; belki (inkârlarından) dönerler diye âyetleri tekrar tekrar açıklamışızdır.

28. (Allah`a) yakınlık sağlamak üzere Allah`dan başka ilâh edindikleri şeyler, o hâlde kendilerine yardım etseydi ya! Hayır! (Onlar bil`akis) kendilerinden kayboldular. İşte onların yalanı ve uydurup durdukları şey, budur!

29. Ve bir zaman, cinlerden birtakımını Kur`ân`ı dinlemeleri üzere sana yöneltmiştik. Nihâyet ona (ulaşarak) hazır olduklarında (birbirlerine) `Susun (dinleyin)!` dediler. (O Kur`ân kırâeti) bitirilince de (artık îmân etmiş kimseler ve Allah`ın azâbı ile) korkutucular olarak kavimlerine döndüler.

30. Dediler ki `Ey kavmimiz! Doğrusu biz, Mûsâ`dan sonra indirilen, kendinden öncekileri tasdîk eden, hakka ve dosdoğru bir yola hidâyet eden bir kitab dinledik!`

31. `Ey kavmimiz! Allah`ın da`vetçisine icâbet edin ve ona îmân edin ki (Allah) sizin için günahlarınızdan (bir kısmını) bağışlasın ve sizi (pek) elemli bir azabdan kurtarsın!`

32. `Artık kim Allah`ın da`vetçisine icâbet etmezse, bu yüzden yeryüzünde (Allah`ı)âciz bırakıcı değildir ve kendisi için, O`ndan (Allah`dan) başka (azâbı def` edecek) dostlar yoktur. İşte onlar, apaçık bir dalâlet içindedirler!`

33. (Onlar) görmediler mi ki, şübhesiz gökleri ve yeri yaratan ve bunları yaratmakla yorulmayan Allah, ölüleri diriltmeye de kadirdir. Evet! Şübhesiz ki O, herşeye hakkıyla gücü yetendir.

34. Allah tarafından gelen gerçekleri örtbas edenler, ateşe sunulacakları gün, Allah onlara “Nasıl, bu gerçek değil miymiş?” der. Onlar da “Evet, Rabbimiz hakkı için gerçekmiş” derler. Allah da “Öyleyse, gerçekleri örtbas etmenizden dolayı azabı tadın” der.

35. (Ey Resûlüm!) O hâlde, ülü`l-azm (sebat sâhibi) peygamberlerin sabrettiği gibi, (sen de) sabret! Ve onlar (o inkâr edenler) hakkında acele etme! Onlar va`d olunup durdukları(azâbları)nı görecekleri gün, sanki (dünyada) sâdece gündüzün bir saati kadar kalmış gibidirler. (Bu) bir tebliğdir! Hiç fâsıklar topluluğundan başkası helâk edilir mi?