Süleyman Ateş 

1. Hâ mim.

2. Kitabın indirilmesi, o üstün, hüküm ve hikmet sâhibi Allâh tarafındandır.

3. Şüphesiz göklerde ve yerde, inananlar için ibretler vardır.

4. Sizin yaratılışınızda ve (yeryüzünde) yaymakta olduğu canlılarda, kesin olarak inananlar için ibretler vardır.

5. Gecenin ve gündüzün değişmesinde, Allâh’ın gökten rızık (sebebi) indirip onunla ölümünden sonra yeri diriltmesinde, rüzgârları estirmesinde düşünen bir toplum için ibretler vardır.

6. İşte şunlar, Allâh’ın âyetleridir, onları sana gerçek ile okuyoruz. Allah’tan ve O’nun âyetlerinden sonra hangi hadise (söze) inanacaklar?

7. Her yalancı, günâh yüklü kimseye yuh olsun!

8. O, Allâh’ın âyetlerinin kendisine okunduğunu işitir de sonra büyüklük taslayarak sanki hiç onları işitmemiş gibi (küfründe) direnir. Onu, acı bir azâb ile müjdele.

9. O, bizim âyetlerimizden bir şey öğrendiği zaman onunla alay eder. İşte öyleleri için alçaltıcı bir azâb vardır.

10. Ötelerinden de cehennem (onları beklemektedir). Ne kazandıkları ve ne de Allah’tan başka edindikleri veliler kendilerine bir yarar sağlayabilir. Onlar için büyük bir azâb vardır.

11. İşte yol gösterici, bu (Kur’ân)dır. Rablerinin âyetlerini tanımayanlar için çok çetin bir azâb vardır!

12. Allah’tır ki denizi size boyun eğdirdi, tâ ki gemiler buyruğuyla denizin içinde akıp gitsin de, siz bu sayede O’nun lutfundan payınızı arayasınız ve şükredesiniz.

13. Göklerde ve yerde bulunan şeyleri kendisinden (bir lutuf olarak) size boyun eğdirdi. Elbette bunda, düşünen bir toplum için ibretler vardır.

14. İnananlara söyle Allâh’ın (cezâ) günlerinin geleceğini ummayanları affetsinler ki (Allâh), bir toplumu, yaptıklarıyle cezâlandırsın.

15. Kim iyi bir iş yaparsa yararı kendisinedir, kim de kötülük yaparsa zararı kendisinedir. Sonunda Rabbinize döndürüleceksiniz.

16. Andolsun biz, İsrâil oğullarına Kitap, hüküm (hikmet, hükümranlık) ve peygamberlik verdik, onları güzel rızıklarla besledik ve onları âlemlere üstün kıldık.

17. Ve onlara bu (din) iş(in)de açık deliller verdik. Onlar kendilerine bilgi geldikten sonra sadece aralarındaki çekememezlik yüzünden ayrılığa düştüler. Şüphesiz, Rabbin kıyâmet günü, ayrılığa düştükleri şeylerde onlar arasında hüküm verecektir.

18. Sonra seni de buyruk(umuz)dan bir şeriate (bir hukuk düzenine) koyduk. Sen ona uy, bilmeyenlerin keyiflerine uyma.

19. Çünkü onlar, Allah’tan (gelecek) hiçbir şeyi senden savamazlar. Zâlimler birbirlerinin velisidirler. Allâh ise korunanların velisidir.

20. Bu (Kur’ân), insanlara kanıtlar (sunmakta)dır; kesin olarak inananlara yol gösterici ve rahmettir.

21. Yoksa kötülükleri işleyen kimseler, kendilerini, inanıp iyi ameller işleyen kimseler gibi yapacağımızı mı sandılar? Yaşamaları ve ölümleri onlarla bir olacak öyle mi? Ne kötü hüküm veriyorlar!

22. Allâh, gökleri ve yeri gerçek olarak yaratmıştır ki her can, kazandığıyle cezâlandırılsın, kimseye haksızlık edilmez.

23. Keyfini tanrı edinen ve Allâh’ın bir bilgiye göre saptırdığı, kulağını ve kalbini mühürlediği, gözünün üstüne de perde çektiği kimseyi gördün mü? Şimdi ona Allah’tan sonra kim doğru yolu gösterecek? Düşünmüyor musunuz?

24. Dediler ki "Ne varsa dünyâ hayâtımızdır, başka bir şey yoktur. Ölürüz, yaşarız. Bizi zamandan başkası helâk etmiyor." Fakat onların bu hususta hiçbir bilgileri yoktur. Onlar sadece zannediyorlar.

25. Onlara açık açık âyetlerimiz okunduğu zaman "Doğru iseniz, babalarımızı getirin" demelerinden başka bir delilleri olmamıştır.

26. De ki "Allâh sizi yaşatıyor, sonra sizi öldürüyor. Sonra sizi, toplayıp duruşma gününe getirecektir. Bunda asla şüphe yoktur, ama insanların çoğu bilmezler."

27. Göklerin ve yerin mülkü Allâh’ındır. O sâ’at başladığı gün, işte o gün (Allâh’ın âyetlerini etkisiz bırakmağa çalışan) iptalciler hüsrana uğrayacaktır.

28. (O gün) Her ümmeti (Allâh’ın huzûrunda) toplanmış görürsün. Her ümmet, kendi Kitabına (yaptığı işlerin tutanağı olan amel defterine) çağırılır "Bugün yaptıklarınızla cezâlandırılacaksınız!"

29. "İşte Kitabımız, aleyhinize gerçeği söylüyor. Çünkü biz, yaptıklarınızı yazıyorduk."

30. İnanıp iyi işler yapanlar; Rableri onları rahmetine sokar. İşte apaçık başarı budur.

31. Ama inkâr edenlere gelince (onlara da şöyle denir) "Âyetlerim size okunurdu, fakat siz büyüklük tasladınız ve suçlu bir toplum oldunuz değil mi?"

32. "Allâh’ın va’di gerçektir, (Duruşma) sâ’at(inin geleceğin)de şüphe yoktur" dendiği zaman "Sâ’at nedir, bilmiyoruz, (onu) sadece (bir kuruntu) sanıyoruz biz ona inanmıyoruz" demiştiniz ha?!"

33. Yaptıklarının kötülükleri onlara göründü ve alay edip durdukları şey onları kuşattı.

34. Ve (kendilerine şöyle) denildi "Siz, bu gününüzle karşılaşmayı nasıl unuttunuzsa biz de bugün sizi unuttuk. Yeriniz ateştir. Hiçbir yardımcınız da yoktur!"

35. Böyledir, çünkü siz Allâh’ın âyetlerini eğlence yaptınız; dünyâ hayâtı sizi aldattı. Artık bugün onlar ne ateşten çıkarılırlar ve ne de kendilerinden Allâh’ı memnun etmeğe çalışmaları istenir.

36. Hamd, göklerin Rabbi, yerin Rabbi ve bütün âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur.

37. Göklerde ve yerde ululuk, yalnız O’na aittir. O, azizdir, hakimdir.