Ahmet Varol 

1. Hamd, göklerde ve yerde ne varsa kendisinin olan Allah’adır. Ahirette de hamd O’nadır. O hikmet sahibidir, her şeyden haberdar olandır.

2. Yerin içine gireni ve ondan çıkanı, gökten ineni ve ona yükseleni bilir. O, rahmet edendir, bağışlayandır.

3. ’Hayır. Gaybı bilen Rabbime yemin olsun ki o size muhakkak gelecektir. Göklerde ve yerde zerre ağırlığınca bir şey O’ndan gizli değildir. Bundan küçük olsun büyük olsun ne varsa hepsi apaçık bir kitaptadır.

4. Bu, iman edip salih amel işleyenleri mükâfatlandırması içindir. İşte onlar için bağışlama ve bol rızık vardır.

5. Ayetlerimiz konusunda (mü’minleri) acze düşürmek için koşuşturanlar ise işte onlar için de en kötüsünden, pek acıklı bir azap vardır.

6. Kendilerine ilim verilenler, Rabbinden sana indirilenin gerçeğin kendisi olduğunu ve övgüye lâyık olan ulu Allah’ın yoluna ilettiğini görmektedirler.

7. ’Siz büsbütün parçalanıp dağıtıldıktan sonra mutlaka yeni bir yaratılışa tabi tutulacağınızı bildiren bir adamı size gösterelim mi?’

8. ’O Allah’a karşı yalan mı uydurdu yoksa kendisinde bir delilik mi var?’ Hayır, ahirete inanmayanlar azabın ve uzak bir sapıklığın içindedirler.

9. Onlar gökten ve yerden önlerinde ve arkalarında olanı görmediler mi? İstesek onları yere geçirir veya gökten üzerlerine parçalar düşürürüz. Şüphesiz bunda gönülden boyun eğen her kul için ibretler vardır.

10. Andolsun, Davud’a tarafımızdan bir üstünlük verdik. ’Ey dağlar! Onunla birlikte (onun tesbihini) yankılayın!’ Kuşlara da (bunu emrettik). Ona demiri yumuşattık.

11. ’Geniş zırhlar yap, dokumasını ölçülü biçimde yap ve (hepiniz) salih ameller işleyin. Şüphesiz ben sizin yaptıklarınızı görmekteyim’ diye (bildirdik).

12. Süleyman’a da sabah gidişi bir ay, akşam dönüşü bir ay(lık mesafe) olan rüzgârı (boyun eğdirdik). Onun için erimiş bakır madenini sel gibi akıttık. Cinlerden de, Rabbinin izniyle onun emrinde çalışanlar vardı. Onlardan kim emrimizden sapacak olsa ona şiddetli azaptan tattırırdık.

13. Ona dilediği gibi kaleler, heykeller, büyük havuzlar gibi çanaklar ve sabit kazanlar yaparlardı. Ey Davud ailesi! Şükür (görevinizi) yerine getirin. Kullarımdan şükredenler azdır.

14. Süleyman’ın ölümüne hükmettiğimizde, onun ölümünü, bastonunu yiyen ağaç kurdundan başka onlara gösteren olmadı. Böylece o yere yıkılınca, anlaşıldı ki cinler eğer gaybı biliyor olsalardı aşağılayıcı azabın içinde kalmazlardı.

15. Andolsun ki Sebe (halkı)nın kaldığı yerde de bir ibret vardır. Sağdan ve soldan iki bahçe. ’Rabbinizin rızkından yiyin ve O’na şükredin. (Beldeniz) hoş bir belde ve (Rabbiniz) çok bağışlayıcı Rab!’

16. Ancak onlar yüz çevirdiler. Bu yüzden biz de üzerlerine Arim selini gönderdik ve onların iki bahçelerini, buruk yemişli, acı ılgınlı ve içinde az sayıda Sedir ağacı bulunan iki bahçeye dönüştürdük.

17. Böylelikle, onları nankörlük ettiklerinden dolayı cezalandırdık. Nankörlük edenden başkasını cezalandırır mıyız?

18. Onlarla içini bereketli kıldığımız beldeler arasında (karşıdan karşıya) görünen kasabalar var ettik ve oralarda yürümeyi takdir ettik. ’Oralarda geceleri ve gündüzleri güven içinde dolaşın!’

19. ’Rabbimiz! Yolculuklarımızın mesafelerini uzaklaştır’ dediler ve kendi kendilerine haksızlık ettiler. Biz de onları efsanelere çevirdik ve kendilerini darmadağın ettik. Şüphesiz bunda çokça sabreden ve çokça şükreden herkes için ibretler vardır.

20. Andolsun ki İblis onlar hakkındaki kanaatini doğru çıkardı. Böylece mü’minlerden bir grup dışında (hepsi) ona uydular.

21. Onun, onların üzerinde bir nüfuzu yoktu. Ancak biz ahirete inananı ondan şüphe edenden (ayırıp) bilelim diye (ona fırsat verdik). Rabbin her şeyi koruyandır.

22. ’Allah’tan ayrı (ilahlar) olduklarını sandıklarınızı çağırın. Onlar ne göklerde ne de yerde bir zerre ağırlığınca bir şeye sahiptirler. Onların buralarda bir ortaklıkları olmadığı gibi O’nun (Allah’ın) onlardan bir yardımcısı da yoktur.’

23. ’Rabbiniz ne söyledi?’ derler. ’Hakkı’ derler. O yücedir, büyüktür.

24. ’Allah’tır. Artık ya biz veya siz ya doğru yol üzereyiz veya apaçık bir sapıklıkta.’

25. ’Siz bizim işlediğimiz suçtan sorulacak değilsiniz; biz de sizin yaptıklarınızdan sorulmayız.’

26. ’Rabbimiz (kıyamet günü) bizi biraraya toplayacak sonra aramızda hak üzere hükmedecektir. O hüküm verendir, bilendir.

27. ’Ortaklar diye O’na kattıklarınızı bana gösterin. Asla (O’nun ortağı olamazlar). Gerçekten O Allah, güçlüdür, hikmet sahibidir.’

28. Biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik. Ancak insanların çoğu bilmezler.

29. ’Eğer doğru söyleyenlerseniz bu vaad ne zamandır?’ diyorlar.

30. ’Sizin için belirlenmiş bir gün vardır ki ondan ne bir saat geri bırakılırsınız ne de öne alınırsınız.’

31. ’Eğer siz olmasaydınız biz muhakkak mü’minler olurduk’ derler.

32. ’Size hidayet geldikten sonra sizi ondan biz mi alıkoyduk? Hayır siz kendiniz suçlular idiniz.’

33. ’Hayır gece gündüz hileler kuruyor; bize Allah’ı inkâr etmemizi ve O’na eşler koşmamızı emrediyordunuz’ derler. Azabı gördüklerinde pişmanlıklarını açığa vururlar. Biz de inkâr edenlerin boyunlarına halkalar dolarız. İşlediklerinden başka bir şeyle mi cezalandırılıyorlar?

34. ’Biz sizinle gönderileni inkâr ediyoruz’ dediler.

35. ’Bizim mallarımız ve çocuklarımız daha çok. Biz azaplandırılacak da değiliz’ dediler.

36. ’Şüphesiz Rabbim dilediğine rızkı genişletir ve daraltır. Ancak insanların çoğu bilmezler.’

37. Bizim katımızda sizi (bize) yaklaştıracak olan ne mallarınız ne de çocuklarınızdır. Ancak iman edip salih amel işleyenler müstesna. İşte onlara yaptıklarından dolayı kat kat mükâfat vardır ve onlar (cennet) odalar(ın)da güven içindedirler.

38. Ayetlerimiz konusunda (mü’minleri) acze düşürmek için koşuşturanlara gelince işte onlar da azabın içine getirilirler.

39. ’Rabbim kullarından dilediğine rızkı genişletir ve onu (dilediğinde) kısar. Hayır yolunda her ne harcarsanız O (Allah) onun yerine başkasını verir. O rızık verenlerin en hayırlısıdır.

40. ’Bunlar size mi tapıyorlardı?’ der.

41. ’Seni tenzih ederiz. Bizim dostumuz onlar değil sensin. Hayır, onlar cinlere tapıyorlardı. Çoğu onlara inanmıştı.’

42. Bugün birbirinize fayda veya zarar vermeye gücünüz yetmez. Yalanlamakta olduğunuz ateşin azabını tadın.

43. ’Bu apaçık bir büyüden başka bir şey değildir’ dediler.

44. Oysa biz onlara inceleyecekleri kitaplar vermemiştik ve kendilerine senden önce bir uyarıcı göndermemiştik.

45. Bunlardan öncekiler de yalanladılar. Oysa bunlar onlara verdiklerimizin onda birine bile erişememişlerdir. Böyleyken onlar elçilerimi yalanladılar. Ama benim inkârım nasıl oldu?

46. Allah için ikişer ikişer ve teker teker durup sonra düşünmenizi. (Göreceksiniz ki) arkadaşınızda hiçbir delilik eseri yoktur. O ancak şiddetli bir azabın öncesinde sizin için bir uyarıcıdır.’

47. ’Ben sizden bir ücret istemişsem o sizin olsun. Benim ecrim ancak Allah’a aittir. O, her şeye şahittir.’

48. ’Şüphesiz Rabbim hakkı yerine koyar. O, bütün gizlilikleri bilendir? ’

49. ’Hak geldi, batıl ne bir şey ortaya çıkarabilir, ne de geri getirebilir.’

50. ’Eğer sapıtırsam kendi aleyhime sapıtmış olurum. Eğer doğru yolu bulursam bu Rabbimin bana vahyettiği sayesindedir. Şüphesiz O duyandır, yakın olandır.’

51. Sen onları korkuya kapıldıklarında bir görsen. Artık hiçbir kaçış yeri yoktur ve yakın bir yerden yakalanmışlardır.

52. ’Ona inandık’ derler. Ama onlar için, uzak bir yerden (imana) ulaşmak nerede?

53. Daha önce onu inkâr etmişlerdi ve uzak bir yerden gayba atıp tutuyorlardı.

54. Daha önce benzerlerine yapıldığı gibi kendileriyle arzuladıkları şeyler arasına engel konmuştur. Onlar gocundurucu bir tereddüt içindeydiler.