Ahmet Varol 

1. Andolsun fecre,

2. On geceye ,

3. Çift’e ve tek’e.

4. Yürüyüp gittiği zaman geceye.

5. Bunda akıl sahibi için bir yemin var (değil) mi?

6. Rabbinin Ad (kavmin)’e ne yaptığını görmedin mi?

7. Yüksek sütunlar sahibi İrem’e.

8. Şehirler içinde onun benzeri yaratılmamıştı.

9. Vadilerde kayaları oyan Semud’a,

10. Ve kazıklar sahibi Firavun’a,

11. Ki onlar ülkelerde azgınlık etmişlerdi.

12. Böylece oralarda bozgunculuğu artırmışlardı.

13. Bu yüzden Rabbin de onların üzerlerine azap kamçısı indirdi.

14. Şüphesiz Rabbin (kullarını) gözetlemektedir.

15. ’Rabbim bana ikramda bulundu’ der.

16. ’Rabbim beni hor kıldı’ der.

17. Hayır. Aksine siz yetime ikramda bulunmuyorsunuz.

18. Yoksula yemek vermeye teşvik etmiyorsunuz.

19. Mirası hak gözetmeksizin habire yiyorsunuz.

20. Malı da pek çok seviyorsunuz.

21. Hayır. Yer çarpılıp parça parça dağıtıldığı zaman,

22. Melekler sıra sıra dizilip Rabbin(in emri) geldiği zaman.

23. O gün cehennem de getirilmiştir. İşte o gün insan düşünüp hatırlar. Ama hatırlamaktan ona ne (fayda) var!

24. ’Ah keşke! (Bu) hayatım için önceden bir şeyler göndermiş olsaydım!’

25. Artık o gün O’nun azabı gibi hiç kimse azap edemez.

26. Ve O’nun vuracağı bağı hiç kimse vuramaz.

27. Ey tertemiz, korku ve kedere kapılmayan, huzura kavuşan insan!

28. Razı olmuş ve kendisinden razı olunmuş bir halde Rabbine dön.

29. Haydi gir kullarımın arasına.

30. Gir cennetime.