Tefhim-ul Kur'an 

1. Fecre andolsun,

2. On geceye,

3. Çift’e ve tek’e,

4. Akıp gittiği zaman geceye.

5. Bunlarda, akıl sahibi olan için bir yemin var, değil mi?

6. Rabbinin Ad (kavmin)e ne yaptığını görmedin mi?

7. ’Yüksek sütunlar’ sahibi İrem’e?

8. Ki şehirler içinde onun bir benzeri yaratılmış değildi.

9. Ve vadilerde kayaları oyup biçen Semud’a?

10. Ve kazıklar (ehramlar) sahibi Firavun’a?

11. Ki onlar, şehirlerde azgınlaşmışlardı.

12. Böylece oralarda fesadı ’yaygınlaştırıp arttırmışlardı.’

13. Bundan dolayı, Rabbin, onların üzerine bir azab kamçısı çarpıverdi.

14. Çünkü senin Rabbin, gerçekten gözetleme yerindedir.

15. Fakat insan; ne zaman Rabbi kendisini bir denemeden geçirse, ona bir keremde bulunsa, ona nimetler verse «Rabbim bana ikramda buludu» der.

16. Ama ne zaman onu deneyerek, rızkını kıssa, hemen «Rabbim bana ihanette bulundu.» der.

17. Hayır; aksine, siz yetime ikramda bulunmuyorsunuz.

18. Yoksula yedirmek için birbirinizi teşvik etmiyorsunuz.

19. Mirası, sınır tanımaz (helal, haram aldırmaz) bir tarzda yiyorsunuz.

20. Malı da ’bir yığma tutkusu ve hırsıyla’ seviyorsunuz.

21. Hayır; yer, parça parça yıkılıp darmadağın olduğu,

22. Rabbin(in buyruğu) geldiği ve melekler de dizi dizi durduğu zaman;

23. O gün, cehennem de getirilmiştir. İnsan o gün düşünüp hatırlar, ancak (bu) hatırlamadan ona ne fayda?

24. Der ki «Keşke hayatım için, (önceden bir şeyler) takdim edebilseydim.»

25. Artık o gün hiç kimse, (Allah’ın) vereceği azab gibi azablandıramaz.

26. Onun vuracağı bağı da hiç kimse vuramaz.

27. Ey mutmain (tatmin bulmuş) nefis,

28. Rabbine, hoşnut edici ve hoşnut edilmiş olarak dön.

29. Artık kullarımın arasına gir.

30. Cennetime gir.