Kadri Çelik 

1. Nun. Kaleme ve (yazarların) satır satır yazdıklarına andolsun.

2. Ki sen, Rabbinin nimeti sayesinde asla cinlenmiş değilsin.

3. Gerçekten senin için kesintisi olmayan bir ecir vardır.

4. Ve şüphesiz sen, pek büyük bir ahlâk üzerindesin.

5. Artık yakında göreceksin ve onlar da görmüş olacaklar.

6. Sizden hanginiz cinlenip çıldırmış?

7. Elbette senin Rabbin, kimin kendi yolundan saptığını daha iyi bilendir ve kimin hidayete erdiğini de daha iyi bilendir.

8. O halde yalanlayanlara itaat etme.

9. Onlar, senin kendilerine yaranıp onlarla uzlaşmanı arzu ettiler; bu durumda onlar da sana yaranıp uzlaşacaklardı.

10. İtaat etme yemin edip duran aşağılık kimseye.

11. Alabildiğine ayıplayıp kötüleyene, söz getirip götürene.

12. Hayrı engelleyene, saldırgana, olabildiğince günahkâra.

13. Kabaya, sonra da soysuza.

14. Mal (servet) ve çocuklar sahibi oldu diye.

15. Kendisine ayetlerimiz okunduğu zaman, "(Bunlar) Eskilerin uydurma masallarıdır" diyene (sakın uyma).

16. Yakında biz onun hortumu (burnu) üzerine damga vuracağız.

17. Şüphesiz biz o bağ sahiplerine bela verdiğimiz gibi, bunlara da bela verdik. Hani onlar, sabah vakti (erkenden ve kimseye haber vermeden) onu (bağı) mutlaka devşireceklerine dair and içmişlerdi.

18. ("Allah izin verirse" diye) Bir istisna da yapmıyorlardı.

19. (1920) Ancak onlar uyurken Rabbin katından gönderilen bir salgın o bahçeyi sarıvermişti de, (bahçe) kökünden kuruyup kapkara kesilmişti.

20. Sonunda (bağ) devşirilmişe dönüverdi.

21. Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler.

22. "Eğer ürününüzü devşirecekseniz erkence kalkın çıkın."

23. Derken, aralarında fısıldaşarak çıkıp gittiler.

24. "Bugün sakın aranıza bir miskin sokulmasın."

25. (Azabı değil, sadece yoksulları) Engellemeye güç yetirenler olarak erkenden gittiler.

26. Ama onu görünce, "Muhakkak biz (gideceğimiz yeri) şaşırmış olmalıyız" dediler.

27. "Hayır, biz (her şeyden) yoksun bırakılmış olduk."

28. (İçlerinde) Ilımlı olanı, "Ben size, "Neden Rabbinizi tesbih etmiyorsunuz?" diye söylemedim mi?" dedi.

29. Dediler ki "Rabbimiz münezzehtir, gerçekten bizler zalim olanlarmışız."

30. Ardından birbirine yönelerek kendilerini kınamaya başladılar.

31. "Yazıklar bize, gerçekten bizler azgınmışız" dediler.

32. "Belki Rabbimiz, onun yerine ondan daha hayırlısını verir; şüphesiz biz yalnızca Rabbimize rağbet eden kimseleriz."

33. İşte azap böyledir. Ahiret azabı ise muhakkak çok daha büyüktür; onlar bir bilseler!

34. Şüphe yok, takva sahibi olanlar için rableri katında nimetlerle donatılmış cennetler vardır.

35. Öyleyse Müslümanları, suçlu günahkârlar gibi (eşit) kılar mıyız?

36. Size ne oluyor? Siz nasıl hüküm veriyorsunuz?

37. Yoksa sizin (elinizde) ders okumakta olduğunuz bir kitap mı var?

38. Onda, "Beğendiğiniz her şey sizindir" (diye mi yazılı?).

39. Yoksa "Neye hükmederseniz o yerine getirilir" diye kıyamete kadar geçerli olacak, size yeminle verilmiş bir sözümüz mü var?

40. Onlara sor "Onlardan hangisi bunun (Müslümanlar ile suçluların eşitliğini gerçekleştirmenin) sorumluluğunu üstlenecek?"

41. Yoksa onların ortakları mı var? O halde eğer doğru sözlü kimselerse, ortaklarını da getirsinler.

42. İşlerin son derece güçleşip paçaların tutuşacağı ve onların secdeye çağrılacakları gün, artık güç yetiremezler.

43. Gözleri yerde, kendilerini de bir zillet sarıp kuşatır. Oysa onlar, (daha önce) sapasağlam iken secdeye davet edilirlerdi.

44. Artık bu sözü yalan sayanı sen bana bırak. Biz onları, bilmeyecekleri bir yönden derece derece (azaba) yaklaştıracağız.

45. Ben onlara süre tanıyorum. Hiç şüphesiz benim düzenim (tedbirim) sapasağlamdır.

46. Yoksa sen, onlardan bir ücret mi istiyorsun da onlar, haksız bir borçtan dolayı ağır bir yük altında kalmışlar?

47. Yoksa gayb onların yanlarında da (gerekli hükümleri ondan alıp) yazıyorlar (ve sana da bir ihtiyaçları yok)?

48. Şimdi sen, Rabbinin hükmüne sabret ve balık sahibi (Yunus) gibi olma. Hani o, içi hüzün dolu olarak (Rabbine) çağrıda bulunmuştu.

49. Eğer Rabbinden bir nimet ona ulaşıp yetişmeseydi, mutlaka kendisi yerilmiş bir durumda (karaya) atılmış olacaktı.

50. Fakat Rabbi onu seçti ve onu salih olanlardan kıldı.

51. Doğrusu küfre sapanlar zikri (Kur’an’ı) dinlediklerinde neredeyse seni gözleriyle yıkıp devireceklerdi. "O delidir" diyorlardı.

52. Oysa o (Kur’an), âlemlere bir zikirden (hatırlatmadan) başka bir şey değildir.