Hayrat Neşriyat 

1. Yâ, Sîn.

2. Hikmetli Kur`ân`a yemîn olsun!

3. Şübhesiz ki sen, elbette peygamberlerdensin.

4. Dosdoğru bir yol üzerinde(sin).

5. (Çünkü bu vahiy) her işinde mükemmel olanın, en merhametli olanın katından indirilmiştir

6. Tâ ki, (fetret devrinde) babaları korkutulmamış, kendileri de gaflet içinde (kalmış)kimseler olan bir kavmi korkutasın!

7. Celâlim hakkı için, onların çoğunun üzerine (azab husûsundaki) söz hak olmuştur; artık onlar (küfürlerindeki inadları sebebiyle) îmân etmezler.

8. Muhakkak ki biz onların boyunlarına halkalar geçirdik; öyle ki o (demir halkalar)çenelerine kadar (dayanmış)tır; bu yüzden onlar başları yukarı kalkık kimselerdir.

9. (İsyanlarındaki ısrarları yüzünden) önlerinden bir sed, arkalarından da bir sed çektik de onları(n gözlerini) perdeledik; artık onlar görmezler.

10. (Habîbim, yâ Muhammed!) Onları korkutsan da, korkutmasan da onlar için birdir; îmân etmezler.

11. (Sen,) ancak Zikr`e (Kur`ân`a) tâbi` olan ve gıyâben (görmediği hâlde)Rahmân`dan korkan kimseyi korkutabilirsin! İşte onu bir mağfiret ve güzel bir mükâfâtla(Cennetle) müjdele!

12. Şübhe yok ki ölüleri ancak biz diriltiriz! Hem önceden işledikleri (amelleri)ni ve(geride bıraktıkları) eserlerini yazarız. Ve (olmuş, olacak) herşeyi apaçık beyân eden bir kitabda (Levh-i Mahfûz`da) kaydetmişizdir.

13. Onlara şu şehir (Antakya) halkını misâl getir! Hani oraya (Îsâ`nın gönderdiği) elçiler gelmişti.

14. O vakit onlara o iki (elçi)yi göndermiştik de o ikisini yalanladılar; bunun üzerine(onları) üçüncü (bir elçi) ile takviye ettik de (onlar) `Gerçekten biz size gönderilmiş elçileriz` dediler.

15. (Şehir halkı) `Siz de ancak bizim gibi bir(er) insansınız; hem Rahmân hiçbir şey indirmemiştir; siz ancak yalan söylüyorsunuz` dediler.

16. (Elçiler) dediler ki `Rabbimiz biliyor ki, şübhesiz biz, gerçekten size gönderilmiş elçileriz.`

17. `Ve bize düşen, ancak apaçık bir tebliğdir.`

18. (Şehir halkı) `Doğrusu biz, sizin yüzünüzden uğursuzluğa uğradık. Yemîn olsun ki, eğer (bu söylediklerinizden) vazgeçmezseniz sizi mutlaka taşla(yarak öldürü)rüz ve bizden size gerçekten elemli bir azab dokunur` dediler.

19. (Elçiler) `Uğursuzluğunuz sizinle berâberdir. Size nasîhat verildiği için mi(uğursuzluk sayıyorsunuz)? Hayır! Siz haddi aşan bir kimseler topluluğusunuz` dediler.

20. Derken şehrin en uzak yerinden bir adam koşarak geldi; dedi ki `Ey kavmim! (Bu)elçilere uyun!`

21. `Sizden (tebliğlerine karşılık hiç)bir ücret istemeyen (bu) kimselere tâbi` olun; çünki onlar hidâyete ermiş kimselerdir.`

22. `Hem ben neden, beni yaratana ibâdet etmeyeyim? Hâlbuki (hepiniz) ancak O`na döndürüleceksiniz.`

23. `Hiç (ben), O`ndan başka ilâhlar edinir miyim? Eğer Rahmân (olan Allah), bana bir zarar (vermek) istese, onların şefâati bana bir fayda vermez ve beni kurtaramazlar.`

24. `Şübhesiz ki o zaman ben, elbette apaçık bir dalâlet içinde olurum.`

25. `Doğrusu ben, sizin Rabbinize îmân ettim; artık beni dinleyin!`

26. (26-27) (Kavmi ise onu taşa tuttular ve öldürdüler de kendisine) `Cennete gir!` denildi. (O da) `Keşke Rabbimin bana mağfiret ettiğini ve beni ikrâm edilenlerden kıldığını kavmim bilselerdi!` dedi.

27. (26-27) (Kavmi ise onu taşa tuttular ve öldürdüler de kendisine) `Cennete gir!` denildi. (O da) `Keşke Rabbimin bana mağfiret ettiğini ve beni ikrâm edilenlerden kıldığını kavmim bilselerdi!` dedi.

28. Ondan sonra (Habîbü`n-Neccar`ın öldürülmesinin ardından) onun kavminin üzerine gökten hiçbir ordu indirmedik; indirici kimseler de değildik.

29. (Onların cezâsı) sâdece (korkunç) bir ses oldu; öyleki onlar (hayat cihetiyle) o anda sönüveren kimseler kesildiler!

30. Yazıklar olsun o kullara! Kendilerine ne zaman bir peygamber gelse, mutlaka onunla alay ederlerdi.

31. Görmediler mi ki, kendilerinden önce nice nesilleri (böyle zulümleri sebebiyle) helâk ettik; muhakkak ki onlar (bir daha) kendilerine dönüp gelmezler.

32. (Onlar, mahşer günü) hep birlikte ancak huzûrumuzda hazır bulundurulan kimseler olarak, toplanacak olanlardır.

33. Hâlbuki o ölü yeryüzü de (öldükten sonra dirilme husûsunda) kendileri için bir delildir. (Biz) onu dirilttik ve ondan dâneler çıkardık da bundan yiyorlar.

34. Hem orada hurmalıklardan ve üzüm bağlarından nice bahçeler yaptık ve orada gözelerden (pınarlar) akıttık.

35. Tâ ki onun mahsûlünden yesinler! Hâlbuki onu (o mahsulü) elleri yapmamıştır. Hâlâ şükretmeyecekler mi?

36. Pek münezzehtir O (Allah) ki, yerin bitirmekte olduklarından ve (insanların)kendilerinden ve bilemeyecekleri şeylerden (nice) çiftleri, onların hepsini yaratmıştır.

37. Onlar için (kudretimize) bir delil de gecedir. Ondan gündüzü soyup alırız; bir de bakarsın ki, onlar karanlıkta kalıvermiş kimseler olurlar.

38. Güneş de kendine mahsus bir yörünge içinde akıp gider. Bu, Azîz (kudreti dâimâ üstün gelen), Alîm (herşeyi hakkıyla bilen Allah)`ın takdîridir.

39. Aya da (kendi yörüngesinde birtakım) menziller takdîr ettik; nihâyet (bir menzilinde de eğrilmiş) eski hurma dalı gibi olmuştur.

40. Ne güneşin aya yetişmesi (ona çarpması) kendisine (takdîr edilen nizâma) lâyıktır, ne de gece, gündüzü geride bırakıcıdır. Çünki her biri (bir itâat ve heybet altında ayrı) bir yörüngede yüzerler.

41. Yine onlar için (kudretimize) bir delildir ki, gerçekten biz zürriyetlerini o dolu gemide taşıdık.

42. Ve onlar için bunun gibi binecekleri (daha nice) şeyleri (vâsıtaları) yarattık.

43. Hâlbuki dilersek onları suda boğarız; o zaman ne kendilerine imdâd eden olur, ne de onlar kurtarılırlar.

44. Ancak tarafımızdan bir rahmet ve bir zamâna kadar (dünyadan) faydalandırma müstesnâ.

45. Hem onlara `Önünüzdekinden ve arkanızdakinden (dünya ve âhiret azâbından)sakının; tâ ki merhamet olunasınız` denildiği zaman (yüz çevirirler).

46. Ve onlara ne zaman Rablerinin âyetlerinden bir âyet gelse, mutlaka ondan yüz çevirici kimseler olmuşlardır.

47. Kendilerine `Allah`ın sizi rızıklandırdığı şeylerden (siz de O`nun yolunda) sarf edin!` denildiğinde ise o inkâr edenler, îmân edenlere dedi(ler) ki `Allah dileyecek olsaydı kendisini doyuracağı bir kimseyi, (biz) mi doyuracağız? Doğrusu siz ancak apaçık bir dalâlet içindesiniz.`

48. Hem, `Eğer (iddiânızda) doğru kimseler iseniz, bu va`d (edilen kıyâmet) ne zaman?` diyorlar.

49. Onlar, birbirleriyle çekişip dururken kendilerini (ansızın) yakalayacak olan (korkunç)bir sesten (sûra birinci üfürülüşten) başkasını beklemiyorlar.

50. Artık (onların), ne bir tavsiyeye güçleri yeter, ne de âilelerine dönebilirler!

51. Ve sûra (ikinci def`a) üfürülmüştür de bakarsın ki onlar kabirlerinden (kalkıp)Rablerine koşuyorlar!

52. Derler ki `Eyvâh bize! Bizi yattığımız yerden kim kaldırdı? Bu, Rahmân`ın va`d ettiği şeydir; demek peygamberler doğru söylemiş!`

53. (O) sâdece (korkunç) bir sestir; onlar hemen o anda huzûrumuzda hazır bulundurulan kimseler olarak, toplanacak olanlardır.

54. Artık o gün hiç kimse (en küçük) bir haksızlığa uğratılmaz ve ancak yapmakta olduğunuzun karşılığını görürsünüz.

55. Şübhesiz ki Cennet ehli, o gün (pek güzel) bir meşgûliyet içinde zevk eden kimselerdir.

56. Onlar ve hanımları, (artık o gün) gölgelerde tahtlar üzerinde (oturup) yaslanmış olanlardır.

57. Onlar için orada, meyveler ve kendileri için ne istiyorlarsa vardır.

58. Çok merhametli Rab`den (onlara) hitâben (bir de) selâm vardır.

59. Ve (o gün müşriklere de denilir ki) `Ey günahkârlar! Bugün (mü`minlerden)ayrılın!`

60. (60-61) `Ey Âdemoğulları! (Ben) size `Şeytana kulluk etmeyin! Çünki o size apaçık bir düşmandır ve bana kulluk edin! Bu dosdoğru bir yoldur` diye (tavsiye ederek) ahdetmedim mi?`

61. (60-61) `Ey Âdemoğulları! (Ben) size `Şeytana kulluk etmeyin! Çünki o size apaçık bir düşmandır ve bana kulluk edin! Bu dosdoğru bir yoldur` diye (tavsiye ederek) ahdetmedim mi?`

62. `Böyle iken, yemîn olsun ki (şeytan), içinizden birçok nesilleri dalâlete sevk etmiştir. Hiç mi akıl erdirmiyordunuz?`

63. `(İşte) bu, va`d olunageldiğiniz Cehennemdir!`

64. `İnkâr etmekte olduğunuzdan dolayı bugün girin oraya!`

65. O gün onların ağızlarını mühürleriz de bize elleri söyler ve neler kazanıyor idiyseler ayakları şâhidlik eder!

66. Hâlbuki dileseydik, onların gözlerini büsbütün kör ederdik de yolda koşuşup kalırlardı; o hâlde nasıl görecekler(di)?

67. Ve dileseydik, (en dirâyetli) oldukları(nı zannettikleri) yerde onların şekillerini(çirkin bir sûrete) elbette değiştirirdik de (bundan kurtulmak için), ne ileri gitmeye güçleri yeter, ne de geri dönebilirlerdi.

68. Hem kimi çok yaşatırsak, onu yaratılışta tersine çeviririz (yaşlandıkça gücünü, aklını azaltırız). Hiç akıl erdirmiyorlar mı?

69. Ve ona (o Resûlümüze), şiir öğretmedik; (bu) ona yaraşmazdı da. Doğrusu o, ancak bir nasîhattir ve apaçık beyân eden bir Kur`ân`dır.

70. Tâ ki hayatta olanları (Allah`ın azâbıyla) korkutsun, kâfirlerin üzerine ise (azab husûsundaki) söz hak olsun!

71. Görmediler mi ki, şübhesiz biz kudretimizin yaptıklarından, onlar için nice hayvanlar yarattık da onlar bunlara sâhib olmuş kimselerdir.

72. Hem bunları kendilerine boyun eğdirdik de, onların bir kısmı binekleridir, bir kısmından da yerler.

73. Hem bunlarda kendileri için (daha birçok) menfaatler ve içecekler vardır. Hâlâ şükretmezler mi?

74. Ve (güyâ) belki kendilerine yardım edilir diye Allah`dan başka ilâhlar edindiler.

75. (O ilâhlar,) onlara yardıma güç yetiremezler; bil`akis kendileri onlar(ı muhâfaza)için hazırlanmış askerlerdir.

76. (Habîbim, yâ Muhammed!) Öyle ise onların sözü, seni üzmesin! Şübhesiz ki biz,(onlar) neyi gizlerler ve neyi açıklarlarsa biliriz.

77. Hem o insan görmedi mi, gerçekten biz kendisini nutfeden (hakir bir damla sudan süzülmüş hulâsadan) yarattık! Buna rağmen bakarsın ki o apaçık bir hasım (kesilmiş)tir.

78. Kendi yaratılışını unuttu da bize bir misâl getirdi `Onlar çürümüş olduğu hâlde, şu kemikleri kim diriltecek?` dedi.

79. De ki `Onları ilk def`a yaratan, (yine) onları diriltecek! Çünki O, her türlü (mahlûku ve onları) yaratmayı hakkıyla bilendir.`

80. O ki, size yeşil ağaçtan bir ateş yaptı da, işte siz ondan yakıp duruyorsunuz.

81. Gökleri ve yeri yaratan, onların (o insanların) benzerini de yaratmaya kadir değil midir? Evet (kadirdir)! Çünki O, Hallâk (herşeyi çokça yaratan)dır, Alîm (hakkıyla bilen)dir.

82. Bir şeyi(n olmasını) dilediği zaman, O`nun emri, ona sâdece `Ol!` demektir, (o da)hemen oluverir.

83. İşte münezzehtir O (Allah) ki, herşeyin melekûtu (gerçek mülkü ve tasarrufu)O`nun elindedir ve ancak O`na döndürüleceksiniz.