Sadık Türkmen 

1. Ta. sin. BUNLAR Kur’an’ın ve kainatın gerçekleridir.

2. Bir yol gösterici ve bir müjdedir müminlere/gerçeği araştırıp kabul edenlere!

3. Onlar namazı kılıp gereğini yerine getirirler. Zekâtı verir (vermek için çalışıp kazanırlar) ve ahirete de kesin olarak inanırlar.

4. Gelecekteki sonsuzluğa inanmayan kimselere gelince; onların işleri kendilerine süslü geliyor, onlar körü körüne bocalayıp duruyorlar!

5. Işte onlar o kimseler ki, azabın en kötüsü onlar içindir. Ahirette de en çok hüsrana uğrayanlardır.

6. Şüphesiz ki bu Kur’an sana; doğruyu bildiren, herşeyi bilen katından verilmektedir.

7. Hani bir zaman Musa, ailesine dedi ki "Ben bir ateş gördüm, gidip ondan size bir haber veya kor bir ateş getireyim belki siz böylece ısınırsınız."

8. Oraya geldiği zaman şöyle seslenildi "Ateşin içinde ve çevresinde bulunan mübarek kılınmıştır! Âlemlerin Rabbi Allah münezzehtir/yaratılmışlara benzemez.

9. Ey musa! Gerçek şudur O Allah’ım Ben; üstün olan, doğruyu bildirici!

10. Asanı at!" Onu sanki bir yılan gibi kıvrılırken gördüğü zaman, arkasına bakmadan dönüp kaçtı. "Korkma Ey Musa! Şüphesiz gönderilmiş elçiler Benim huzurumda korkmaz!

11. Zulmeden kimseler hariç; kötülüğün ardından iyilik yapan olursa, şüphesiz Ben; çok bağışlayıcıyım, çok merhametliyim.

12. Elini koynuna sok, kusurdan arınmış bir şekilde bembeyaz olarak çıksın. Firavun’a ve kavmine göstereceğin dokuz mucizeden biri olarak! Şüphesiz onlar fasık bir kavim oldular."

13. Açıkça görünen mucizelerimiz/ayetlerimiz onlara gelince "Bu apaçık bir büyüdür!" dediler.

14. Onları inkâr ettiler. Nefisleri onların doğruluğuna kanaat getirdikleri halde! Hainlik ve böbürlenme yüzünden inkâr ettiler! Bozguncuların sonu bak nasıl oldu?

15. Ve gerçek ŞU Kİ, Biz Davud’a ve Süleyman’a bir ilim verdik. Dediler ki "İnanan kullarının birçoğundan bizi farklı kılan Allah’a övgüler olsun!"

16. Süleyman davud’a mirasçı oldu. Dedi ki "Ey insanlar! Bize kuşların dili öğretildi ve bize herşeyden bol miktarda verildi. Şüphesiz bu apaçık bir bağıştır!"

17. Süleyman’ın huzurunda, cinlerden, insanlardan ve kuşlardan olan orduları toplandı. Onların hepsi düzenli olarak sevk ediliyordu!

18. Nihayet, karınca vadisine geldikleri zaman bir karınca dedi ki "Ey karıncalar! Meskenlerinize girin ki Süleyman ve orduları farkında olmayarak sizi çiğnemesin."

19. (süleyman) onun sözüne tebessüm etti. Dedi ki "Rabbim, bana ve annemebabama lütfettiğin nimetine şükretmeye ve beğeneceğin faydalı iş yapmaya beni muvaffak kıl. Ve beni, rahmetinle salih kullarının arasına kat!"

20. Kuşlari teftiş etti. Dedi ki "Neden Hüthüt’ü göremiyorum, yoksa kaybolanlardan mı oldu?

21. Ona şiddetli bir azap ile azap edeceğim! Ya da onu keseceğim! Veya bana apaçık bir delil getirecek."

22. Ama çok geçmeden Hüthüt çıkageldi. Dedi ki "Senin bilmediğin bir şey öğrendim. Sana Sebe’den doğru bir haber getirdim.

23. "Gerçekten ben, onlara hükmetmekte olan bir kadın buldum. Ona her şeyden (bolca) verilmiştir ve büyük de bir tahtı var."

24. Halkını ve onu, Allah’ın dışında Güneş’e secde ediyorlarken gördüm. Şeytan onlara işlerini süslemiş, onları doğru yoldan çevirmiş. Bu yüzden onlar doğru yolu bulamıyorlar!"

25. "Allah’a secde etmeleri gerekmez miydi? Göklerde ve yeryüzünde gizleneni ortaya çıkaran ve gizlediklerinizi de, açığa vurduklarınızı da bilen, O Allah’a!..

26. Allah! o’ndan başka İlâh yoktur! Büyük Arşın sahibi!"

27. (süleyman) dedi ki "Bakacağız, doğru mu söyledin yoksa yalancılardan mı oldun.

28. Bu mektubumu götür onlara bırak. Sonra onlardan biraz geri çekil. Neye başvuruyorlar bir bak!"

29. (kraliçe) dedi ki "Ey ileri gelenler! Bana çok önemli bir mektup bırakıldı.

30. O süleyman’dandır. Özü şu ‘Rahmân ve Rahîm Allah’ın adına’;

31. Sakın bana karşı büyüklük taslamayın ve bana ‘teslim olarak’ gelin!"

32. Dedi ki "Ey ileri gelenler! Bana işim hakkında fikir verin. Ben hiçbir işi kestirip atan birisi olmadım, sizin bana yol göstermeniz olmadıkça!"

33. Dediler ki "Biz güç sahibiyiz ve zorlu savaşçılarız. Sen ne buyurursan buyur emir senindir."

34. Dedi ki "Krallar bir kente girdikleri zaman orayı bozarlar, halkının ileri gelenlerini alçaltıp perişan ederler. İşte böyle davranırlar.

35. Ben onlara bir hediye göndereyim de, bir bakalım elçiler ne ile dönecekler."

36. Süleyman’a geldiği zaman "Bana mal ile yardımda mı bulunuyorsunuz?" dedi. "Allah’ın bana verdiği size verdiğinden daha hayırlıdır. Aksine hediyenizle siz sevinirsiniz!"

37. "onlara dön (zorlu savaşçılarız diyenlere!) Biz onlara kendisine karşı konulamaz bir orduyla geliriz. Onları oradan horlanmışlar ve alçalmışlar olarak sürüp çıkarırız!"

38. (süleyman) dedi Kİ "Ey ileri gelenler! Onun tahtını hanginiz bana getirebilir? Bana teslim olarak gelmelerinden önce."

39. Cinden bir ifrit dedi ki "Sen makamından kalkmadan önce ben onu sana getiririm. Gerçekten benim bunu yapacak güvenilir bir gücüm var."

40. Yanında kitaptan ilim bulunan birisi, dedi ki "Göz kapağın sana dönmeden önce ben onu sana getiririm." (Süleyman) onu yanında kurulmuş olarak gördüğü zaman, dedi ki "Bu benim ne yapacağımı açığa çıkarmak için, Rabbimin bir bağışıdır. Şükür mü edeceğim yoksa nankörlük mü edeceğim? Şükreden kimse kendisi için şükreder ancak. Gerçeği kabul etmeyen nankör kimseye gelince; Rabbim şüphesiz zengindir, bol bol ikramda bulunandır."

41. (süleyman) dedi ki "Tahtını onun için tanınmaz hale getirin, bakalım tanıyabilecek mi? Yoksa tanıyamayan kimselerden mi olacak?"

42. Geldiği zaman (orada biri tarafından) "Senin tahtın da böyle mi?" diye soruldu. "Tıpkı o/sanki bunun gibiydi!" dedi. (Yanındakiler, tahtın asıl yerinden kaybolduğunu haber almışlardı) "Bu bilgi daha önce bize bildirilmişti. Ve biz teslim olarak geldik."

43. Oysa onu Allah dışında taptığı şeyler alıkoymuştu. Çünkü o inkâr eden bir toplumdan idi.

44. Ona "Köşke gir!" denildi. Köşkü görünce onun zeminini derin su sandı ve eteğini çekti. (Süleyman) dedi ki "Bu camdan yapılmış saydam bir zemindir." (Kraliçe) dedi ki "Rabbim, gerçekten ben nefsime zulmetmişim! Artık Süleyman’la birlikte, alemlerin Rabbi Allah’a teslim oldum."

45. Ant olsun kardeşleri Salih’i de Semud (kavmine) "Allah’a kulluk edin" diye gönderdik. Bir de baktık ki onlar birbirleriyle çekişen iki grup oluvermişler!

46. "ey kavmim!" dedi. "Niçin iyilikten önce kötülüğe acele ediyorsunuz? Allah’tan bağışlanma dilemeniz gerekmez mi? Belki merhamet olunursunuz."

47. Dediler ki "Senin ve seninle beraber bulunan kimselerin yüzünden uğursuzluğa uğradık." Dedi ki "Sizin uğursuzluk sandığınız belâlar Allah’tan gelmektedir. Aksine siz yapageldiğiniz kötülüklerin karşılığı verilen bir topluluksunuz."

48. Şehrin içinde dokuzlu bir çete/terör örgütü vardı; yeryüzünde terör yapıyorlar ve düzen bırakmıyorlardı.

49. Allah’a ant içerek dediler ki "Ona ve ailesine gece baskını düzenleyelim sonra da velisine; ailesinin yok oluşuna şahit olmadığımızı söyleriz. Kesinlikle biz doğru söyleyenleriz deriz."

50. Bir tuzak kurdular. Oysa Biz de onlar farkında olmadan bir plan yaptık!

51. Tuzaklarının sonucu bak nasıl oldu? Şüphesiz Biz onları ve toplumlarını toptan yerle bir ettik!

52. Işte şunlar onların evleridir! Hainlikleri yüzünden çökmüş, ıssız... Bilen bir kavim için bu olayda şüphesiz bir ibret vardır.

53. Iman edenleri ve korunup sakınıyor olanları kurtardık.

54. Ve lut’u da gönderdik. Hani kavmine dedi ki "Göz göre göre siz kötülüğe/edepsizliğe dalıyorsunuz ha!

55. Siz kadınlarınızı bırakıp, şehvetle hemcinslerinize mi yaklaşıyorsunuz? Gerçekten siz cahil bir topluluksunuz."

56. Kavminin cevabı "Lût ailesini, şehrinizden çıkarın" demelerinden başka bir şey olmadı. "Onlar temiz kalmak isteyen insanlarmış ha!" (dediler).

57. Onu ve eşi haricindeki ailesini kurtardık. (Lût’un eşi) azabı hak edenlerden oldu!

58. Üzerlerine bir yağmur yağdırdık. Önceden uyarılanların yağmuru ne kötü oldu!

59. De ki "Hamd Allah’adır!" (Adından övgüyle bahsedilmeye lâyık olan tek varlık Allah’tır!) Selâm kullarından seçtiği kimseleredir! Allah mı daha hayırlı, yoksa ortak koştukları mı?

60. Gökleri ve yeri yaratan, gökyüzünden size su indiren mi?!" Sonra Biz onunla gönül açan bahçeler bitirdik; sizin için, bir ağacını dahi bitirmeniz mümkün olmayan bahçeler Allah ile beraber başka bir ilâh mı? Hayır! Onlar Allah’a başka şeyleri denk tutan bir topluluktur.

61. Yeryüzünü durulacak yer olarak kılan kim? Arasından ırmaklar çıkaran, onun için sağlam dağlar kılan ve iki denizin arasına bir engel koyan kim? Allah ile beraber başka bir ilâh mı? Hayır onların birçoğu bilmiyorlar.

62. Sıkıntıya düşmüş olanın duasına cevap veren kim? Kendisine dua edilip, kötülüğü kaldıran kim? Ve sizi yeryüzünde, öncekilerin yerlerine geçenler/halifeler/varisler yapan kim? Allah ile beraber başka bir ilâh mı? Ne de az öğüt alıp düşünüyorsunuz!

63. Karanın ve denizin karanlıkları içinde size yol gösteren kim? Rahmetinin önünde müjdeci olarak rüzgârları gönderen kim? Allah ile beraber başka bir ilâh mı? Allah onların ortak koştukları şeylerden münezzehtir!

64. Yahut yaratmaya başlayan kim? Sonra onu iade ediyor? Sizi gökten ve yerden rızıklandıran kim? Allah ile beraber başka bir ilâh mı? De ki "Eğer doğru sözlülerden iseniz delilinizi getirin!"

65. De ki "Göklerde ve yerde gaybı Allah’tan başka kimse bilemez! Onlar ne zaman dirileceklerini de bilemezler."

66. Hayır onların ahiret hakkındaki bilgileri karmakarışıktır. Hayır hayır, onlar yine de ondan kuşku içindedirler. Doğrusu onlar ondan yana düşünmek istemiyorlar.

67. Inkâra sapanlar dediler ki "Biz ve atalarımız toprak olduktan sonra, gerçekten çıkarılacak mıyız?

68. Bu bize vadedildiği gibi daha önce atalarımıza da vadedilmişti. Bu ancak öncekilerin masallarıdır!"

69. De ki "Yeryüzünde dolaşıp araştırma yapın da, suçluların akıbeti nasıl oldu bir görün!"

70. Onlara üzülme ve tuzak kurmalarından dolayı da sıkıntı içinde olma!

71. Bir de diyorlar ki "Eğer doğru iseniz bu söz ne zaman?"

72. De ki "Acele ettiğiniz azabın bir kısmı belki de peşinize takılmıştır."

73. Kuşkusuz rabbin insanlara karşı lütuf sahibidir. Fakat onların birçoğu şükretmiyorlar.

74. Şüphesiz rabbin göğüslerinin gizlediklerini ve açığa vurduklarını bilir.

75. Gökte ve yeryüzünde olan gizli hiçbir şey yoktur ki, apaçık bir kitap içine yazılıyor olmasın.

76. Şüphesiz bu Kur’an, ihtilâfa düştükleri şeylerin çoğunu İsrailoğulları’na anlatıyor!

77. Gerçekten bu (Kur’an) yol göstericidir ve inananlar için rahmettir.

78. Şüphesiz rabbin onlar arasında hükmünü verecektir! Üstündür, bilendir.

79. (yapman gerekenleri yaptıktan sonra) Allah’a güven! Şüphesiz sen apaçık gerçek üzerindesin.

80. Muhakkak ki sen ölülere duyuramazsın. Çağrıyı sağırlara da duyuramazsın, arkalarını dönmüş giderlerken!

81. Sen körleri (gerçekleri görmek istemeyenleri) sapkınlıklarından çevirip zorla doğru yola getiremezsin. Sen ancak ayetlerimize inanan kimselere duyurabilirsin. İşte onlar teslim olanlardır.

82. Üzerlerine söz gerçekleştiği zaman, onlar için yerden bir dabbe/canlı (sorgu meleği) çıkarırız; bu canlı varlık onlara (inkârcılara), ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler!

83. O gün her toplumdan; ayetlerimizi yalanlayan kimselerden bir grup toplarız da, onlar bir arada tutuklu olarak sevkedilirler.

84. Nihayet geldikleri zaman, (Allah) buyurdu ki "Ayetlerimizi yalanladınız mı? Onları ilim olarak kavrayamadığınız halde! Yoksa yaptığınız ne idi?"

85. Zalimlikleri yüzünden başlarına azap gelmiştir. Onlar konuşamazlar artık.

86. Görmediler mi? İçinde sükûnet bulmaları için geceyi var ettik ve gündüzü de aydınlık yaptık. Şüphesiz bunda inanan bir toplum için ayetler vardır.

87. Sûr’a üflendiği gün; göklerdeki ve yerdeki kimseler derhal dehşete düşerler! Allah’ın dilediği kimseler hariç! Hepsi boyun eğerek O’nun huzuruna gelir.

88. Dağları görürsün de onları hareketsiz sanırsın. Oysa onlar bulutların yürüyüşü gibi yürümektedirler! Bu herşeyi uygun yapan Allah’ın yapısıdır. Şüphesiz O, yaptıklarınızdan haberdardır.

89. Kim bir iyilik getirirse onun için ondan daha hayırlısı vardır. O gün onlar korkudan emindirler.

90. Kim bir kötülük getirirse yüzüstü tepetaklak ateşe atılır! "Yapmakta olduklarınızdan başkasıyla mı cezalandırılıyorsunuz?"

91. (Ey Muhammed, de ki) "Ben ancak, bu şehrin (Mekke’nin) Rabbine kulluk etmekle emrolundum. O, burayı (Kâbe’yi/Mekke’yi) özel konumlu yer kılmıştır. Herşey O’nundur. Ben teslim olanlardan olmakla emrolundum.

92. Kur’an’ı (anlayarak) okumakla emrolundum. Kim doğru yola gelirse, ancak kendisi için doğru yola gelmiş olur. Kim de saparsa (kendisi sapmış olur)." (Böylelerine) de ki "Ben yalnızca uyarıcılardanım!"

93. Ve yine de ki "Allah’a övgüler olsun! O, ayetlerini (doğada, evrende yarattıklarını) size gösterecek,[] siz de onları görüp tanıyacaksınız!" Rabbin yaptıklarınızdan bilgisiz değildir!