Ahmet Varol 

1. Surat astı ve döndü.

2. Kendisine o kör kişi geldi diye.

3. Ne bilirsin belki de o arınacaktır?

4. Yahut öğüt alacak ve öğüt ona yarar sağlayacaktır?

5. Fakat kendini ihtiyaçtan uzak görene gelince,

6. Sen ona yakın ilgi gösteriyorsun.

7. Onun arınmamasından sana ne?

8. Ama koşarak sana gelen,

9. Ki o, (Allah’tan) korkmaktadır,

10. Sen onu bırakıp oyalanıyorsun.

11. Hayır. Bu ancak bir öğüttür.

12. Artık dileyen onu düşünüp öğüt alır.

13. (O) şerefli sahifelerdedir.

14. Yüce ve tertemiz.

15. elçilerin elleriyle (taşınan);

16. İyilik sahibi şerefli kimselerin.

17. Canı çıkası insan ne kadar da nankördür!

18. (Allah) onu hangi şeyden yarattı!

19. Bir nutfeden yarattı ve belli bir şekle soktu.

20. Sonra ona yolu kolaylaştırdı.

21. Sonra öldürdü ve kabre koydu.

22. Sonra dilediğinde onu diriltir.

23. Gerçekten de insanoğlu Allah’ın kendisine emrettiklerini layıkıyle yerine getirmedi gitti.

24. İnsan yiyeceğine bir baksın.

25. Şüphesiz biz suyu döktükçe döktük.

26. Sonra yeri yardıkça yardık.

27. Böylece orada taneler bitirdik.

28. Üzümler ve yoncalar,

29. Zeytinler ve hurmalar,

30. Sık ağaçlı bahçeler,

31. Meyvalar ve çayırlar,

32. Size ve hayvanlarınıza bir yarar olmak üzere.

33. Ancak o kulakları sağır edercesine şiddetli gürültü geldiği zaman,

34. O gün kişi kardeşinden kaçar,

35. Annesinden ve babasından da,

36. Eşinden ve oğullarından da.

37. O gün onlardan her birinin kendine yetecek bir işi vardır.

38. Yüzler var ki, o gün parıl parıl parıldar.

39. Güler ve sevinçlidir.

40. Öyle yüzler de var ki o gün üzerini toz kaplamıştır.

41. Onları karanlık bürümüştür.

42. İşte onlar inkarcılar, facirlerdir.