| Ali Fikri Yavuz | |
|---|---|
|
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا Vezzariyati zerva |
|
|
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا Fel hamilati vıkra |
|
|
3. Sonra kolayca akıb giden gemilere (veya bulutlara ve yıldızlara), |
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا Fel cariyati yusra |
|
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا Fel mukassimati emra |
|
|
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ İnnema tuadune le sadık |
|
|
6. Ve şübhesiz ki hesab vuku bulacaktır, (herkes amelinin karşılığını görecektir.) |
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ Ve inned dine le vakı’ |
|
7. O (yıldızlara ait) güzel yollara sahib sema hakkı için ki |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ Ves semai zatil hubuk |
|
8. Muhakkak siz, (peygamber hakkında kâhin demekle) ihtilâflı bir sözde bulunuyorsunuz. |
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ İnnekum le fi kavlim muhtelif |
|
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ Yu’feku anhu men ufik |
|
|
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ Kutilel harrasun |
|
|
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ Ellezine hum fi ğamratin sahun |
|
|
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ Yes’elune eyyane yevmud din |
|
|
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ Yevme hum alen nari yuftenun |
|
|
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ Zuku fitnetekum hazellezi kuntum bihi testa’cilun |
|
|
15. Gerçekten takvâ sahibleri, cennetlerde pınar başlarındadır. |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ İnnel muttekıyne fi cennativ ve uyun |
|
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ Ahızıne ma atahum rabbuhum innehum kanu kable zalike muhsinin |
|
|
كَانُوا قَلِيلًا مِنَ الَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ Kanu kalilem minel leyli ma yehceun |
|
|
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ Ve bil eshari hum yestağfirun |
|
|
19. Onların mallarında dilencinin ve (ihtiyacını açıklayamayan) mahrumun bir hakkı vardır. |
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ Ve fi emvalihim hakkul lis saili vel mahrum |
|
20. Arzda da gerçekten tasdik edenler için bir çok ibretler var. |
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ Ve fil erdı ayatul lil mukınin |
|
وَفِي أَنْفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ Ve fi enfusikum e fe la tubrırun |
|
|
22. Semada ise, (yağmur) rızkınız ve va’d olunduğunuz cennet vardır. |
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ Ve fis semai rizkukum ve ma tuadun |
|
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ Fe ve rabbis semai vel erdı innehu lehakkum misle ma ennekum tentıkun |
|
|
24. (Ey Rasûlüm), sana geldi mi, İbrahîm’in ikram edilen misafirlerinin haberi? |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ Hel etake hadisu dayfi ibrahimel mukramin |
|
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ İz dehalu aleyhi fe kalu selama kale selam kavmum munkerun |
|
|
26. Hemen bir bahane ile ailesine giderek bir semiz dana (kesib etini) getirdi de, |
فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ Ferağa ila ehlihi fe cae bi ıclin semin |
|
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ Fe karrabehu ileyhim kale e la te’kulun |
|
|
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ Fe evcese minhum hıyfeh kalu la tehaf ve beşşeruhu bi ğulamin alim |
|
|
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ Fe akbeletimraetuhu fi sarratin fe sakket vecheha ve kalet acuzun akıym |
|
|
قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ Kalu kezaliki kale rabbuk innehu huvel hakimul alim |
|
|
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ Kale fema hatbukum eyyuhel murselun |
|
|
32. Onlar dediler ki "- Biz, günahkâr bir kavme (Lût peygamberin kavmine) gönderildik; |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ Kalu inna ursilna ila kavmim mucrimin |
|
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ Li nursile aleyhim hıcaratem min tıyn |
|
|
34. Ki o taşlar, Rabbinin katında haddi aşanlar için damgalanmışlardır." |
مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ Musevvemeten ınde rabbike lil musrifin |
|
فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ Fe ahracna men kane fiha minel mu’minin |
|
|
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ Fe ma vecedna fiha ğayra beytim minel muslimin |
|
|
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ Ve terakna fiha ayetel lillezine yehafunel azabel elim |
|
|
38. Mûsa’da da ibret vardır Hani onu açık bir mucize ile Firavun’a gönderdik de; |
وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ Ve fi musa iz erselnahu ila fir’avne bi sultanim mubin |
|
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ Fe tevella bi ruknihi ve kale sahırun ev mecnun |
|
|
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ Fe ehaznahu ve cunudehu fe nebeznahum fil yemmi ve huve mulim |
|
|
41. Âd kavminde de ibret vardır Hani onların üzerine o kökü kurutan rüzgârı göndermiştik. |
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ Ve fi adin iz erselna aleyhimur rihal akıym |
|
42. Öyle bir rüzgâr ki, uğradığı bir şeyi bırakmıyor, mutlak onu kül gibi savuruyordu. |
مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ Ma tezeru min şey’in etet aleyhi illa cealethu kir ramim |
|
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ Ve fi semude iz kıyle lehum temetteu hatta hıyn |
|
|
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ Fe atev an emri rabbihim fe ehazethumus saıkatu ve hum yenzurun |
|
|
45. O vakit (bu azabdan kurtulub) kalkmağa güç yetiremediler, bir yardım da görmediler. |
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ Femestetau min kıyamiv ve ma kanu muntesırın |
|
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ Ve kavme nuhım min kabl innehum kanu kavmen fasikıyn |
|
|
47. (Bir de semaya bakın), biz onu kuvvetle bina ettik. Muhakkak ki biz, büyük kudrete sahibiz. |
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ Ves semae beneynaha bi eydiv ve inna le musiun |
|
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ Vel erda feraşnaha fe nı’mel mahidun |
|
|
وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ Ve min kulli şey’in halakna zevceyni leallekum tezekkerun |
|
|
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ Fe firru ilallah inni lekum minhu nezirum mubin |
|
|
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ Ve la tec’alu meallahi ilahen ahar inni lekum minhu nezirum mubin. |
|
|
كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ Kezalike ma etellezine min kablihim mir rasulin illa kalu sahırun ev mecnun |
|
|
53. Hepsi de bu sözü birbirine tavsiye mi ettiler? Doğrusu onlar hep azgınlar topluluğudur. |
أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ E tevasav bih bel hum kavmun tağun |
|
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ Fe tevelle anhum fe ma ente bi melun |
|
|
55. Sen, (Kur’an ile) öğüd ver çünkü öğüd ve nasihat müminlere fayda verir. |
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ Ve zekkir fe innez zikra tenfeul mu’minin |
|
56. Ben, insanları ve cinleri, ancak bana ibadet etsinler diye yarattım. |
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ Ve ma halaktul cinne vel inse illa li ya’budun |
|
مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ Ma uridu minhum mir rizkıv ve ma uridu ey yut’ımun |
|
|
58. Doğrusu rızkı veren, o çok şiddetli kuvvet sahibi Allah’dır. |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ İnnellahe huver razzaku zul kuvvetil metin |
|
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ Fe inne lellezine zalemu zenubem misle zenubi ashabihim fe la yesta’cilun |
|
|
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ Fe veylul lillezine keferu miy yevmihimullezi yuadun |