Muhammed Esed 

1. Düşün rüzgarları, tozları sağa sola savuran,

2. ve (koyu bulutların) yükünü taşıyan,

3. yumuşak bir şekilde akıp giden,

4. ve (hayatın nimetlerini) (Allah’ın) buyruğu altında paylaştıran!

5. Gerçek şu ki, size vaad edilmiş olan kesinlikle doğrudur,

6. ve yargılama (Günü) mutlaka gelecektir!

7. Düşün yıldız kümeleri ile dolu gök kubbeyi!

8. Siz (ey insanlar,) neye inanılacağı konusunda derin bir ayrılık içindesiniz.

9. Bu konuda (gerçeğe) aykırı görüşleri savunan, (yalnızca) kendini aldatır!

10. Onlar yalnızca kendilerini yok ederler, o anlayamadıkları şeyler hakkında zanda bulunanlar,

11. aptallıklarıyla cehalete gömülenler;

12. (müstehzi bir şekilde,) "Ne zaman gelecekmiş Hesap Günü?" diye soranlar.

13. (O Gün,) onlar ateşle denenecekler,

14. (ve o Gün,) "Bu sınanmayı yaşayın!" (denilecek,) "O kadar ısrarla istediğiniz şey budur işte!"

15. (Ama,) Allah’a karşı sorumluluk bilinci duyanlar, kendilerini bahçeler ve pınarlar arasında bulacaklar,

16. Rablerinin bağışlayacağı her şeyden istedikleri gibi yararlanarak; (çünkü) onlar geçmişte iyi şeyler yapan (insan)lardı;

17. gecenin çok az bir kısmında uyurlardı,

18. bağışlanmak için kalplerinin derinliğinden gelerek yalvarırlardı;

19. ve sahip oldukları her şeyden, (yardım) isteyenlere ve sıkıntı içinde bulunanlara bir pay (ayırırlardı).

20. Yeryüzünde içlerinde hiçbir şüphe duymadan inananlar(ın görebileceği, Allah’ın varlığının) işaretleri vardır,

21. tıpkı kendi kişiliğiniz üzerinde de (O’nun işaretleri bulunduğu) gibi. (Bunları) görmüyor musunuz?

22. (Yeryüzündeki) azığınızın ve (ölümden sonraki hayatınız için) vaad edilen her şeyin (kaynağı) göktedir;

23. yerin ve göğün Rabbine andolsun ki bu (ölümden sonraki hayat) gerçektir; konuşma (yeteneği)ne sahip olmanız kadar gerçek!

24. İbrahim’in seçkin konukları ile ilgili kıssayı hiç duydun mu?

25. O (semavi elçi)ler İbrahim’e gelip ona selam verdiklerinde, "(Size de) selam olsun!" demişti; (ve kendi kendine,) "Bunlar, yabancı kimseler!" (diye düşünmüştü.)

26. Sonra sessizce evine dönerek semiz bir (kızartılmış) buzağı getirmiş,

27. ve "Yemez misiniz?" diye önlerine koymuştu.

28. (İbrahim, misafirlerin yemediklerini görünce,) onlardan endişeye kapıldı; (ama) onlar "Korkma!" dediler ve derin bilgi ile donatılan bir erkek çocuk (sahibi olacağı) müjdesini verdiler.

29. Bunun üzerine karısı çığlık atarak (misafirlerin) yanına geldi ve (şaşkınlık içinde) yüzüne vurarak feryad etti "(Benim gibi) kısır bir kocakarıdan mı!"

30. Onlar "Rabbin böyle buyurdu; ve şüphesiz yalnız O’dur hikmet sahibi olan, her şeyi bilen!" dediler.

31. (İbrahim,) "Peki" dedi, "(başka) ne görüyorsunuz, ey (semavi) elçiler?"

32. Onlar, "Bak" dediler, "biz günaha batmış bir topluma gönderildik,

33. ki onlara taş gibi sert ceza darbeleri vuralım,

34. bu şekilde kendi kişiliklerini harcamış olanlar(a ceza) için Rabbinin katında belirlenmiş olan (darbeler)".

35. Ve zaman içinde orada bulunan (bazı) müminleri (Lut’un şehrinden) çıkardık;

36. çünkü bir (tek) hane dışında orada Bize teslim olan hiç kimse görmedik.

37. Ve böylece (bütün zalimleri bekleyen) şiddetli azaptan korkanlar için orada bir işaret, bir mesaj bıraktık.

38. Musa (ile Firavun kıssasın)da da (aynı mesajı verdik; çünkü) Biz o’nu Firavun’a açık bir otorite ile göndermiştik,

39. o zaman (Firavun) kudretinden (dolayı böbürlenerek) karşı koymuştu ve "(Bu Musa) bir büyücü veya bir delidir!" demişti;

40. ve Biz onu ve adamlarını yakalayıp hepsini denize atmıştık, (bütün bu olup bitenler için) suçlanması gereken, (Firavun’dan başkası değildi,) yalnız o idi (tek suçlu).

41. Ve; canlıları yok eden kasırgayı üzerlerine saldığımız ’Ad (kavminin başına gelenlerde) de (aynı mesajı bulursunuz),

42. (bu kasırga) geçtiği yerde hiçbir şey bırakmadı ve (her şeyi) çürümüş kemiklere benzetti.

43. Semud (kavminin kıssasın)da da (aynı mesaj vardır), ki Biz onlara "Kısa bir süre sefanızı sürün bakalım!" demiştik,

44. (çünkü) Rablerinin buyruğuna baş kaldırmışlardı; bunun üzerine, (ümitsizce) bakınıp dururlarken bir ceza şimşeği onları yakalamıştı,

45. çünkü yerlerinden kalkacak durumda bile değillerdi ve kendilerini savunamazlardı.

46. Daha önce Nuh kavmini (de böylece yok etmiştik). Çünkü onlar yoldan çıkmış bir toplum idi.

47. Evreni (yaratıcı) güc(ümüz) ile inşa eden Biziz; ve şüphesiz Biziz onu istikrarlı bir şekilde genişleten.

48. Biz yeri genişçe yaydık ve onu pek de güzel düzenledik!

49. Ve her şeyin karşıtını yarattık, ki (Allah’ın Tek olduğunu) anlayabilesiniz.

50. Böylece, (ey Muhammed, onlara söyle) "(Sahte ve kötü olan her şeyden) Allah’a sığının! Gerçek şu ki ben, O’nun tarafından görevlendirilmiş açık bir uyarıcıyım!

51. Allah’ın yanısıra başka hiçbir şeye ilahlık yakıştırmayın. Şüphesiz ben, O’nun tarafından görevlendirilmiş açık bir uyarıcıyım!"

52. İşte böyle, kendilerinden önce yaşamış olanlara da hangi elçi geldiyse, mutlaka, "(O) bir göz boyayıcı(dır), yahut bir deli!" dediler.

53. Onlar bu (düşünce tarzı)nı birbirlerine miras olarak mı aktarmışlar? Hayır, onlar azgınca bir küstahlığa kapılmış bir topluluktur!

54. O halde, onlardan yüz çevir, (bu durumda) senin bir suçun olmaz;

55. ama yine de (kulak veren herkese) hatırlatmaya devam et! Çünkü bu hatırlatmalar müminlere fayda sağlar.

56. Ve (onlara söyle!) Görünmez varlıkları ve insanları yalnızca (Beni tanımaları ve) Bana kulluk etmeleri için yarattım.

57. (Ama dikkat edin,) Ben onlardan ne bir rızık istiyorum ne de Beni gözetip beslemelerini.

58. çünkü bizzat Allah bütün rızıkları verendir, her türlü kudretin Sahibidir, baki olandır!

59. Gerçek şu ki, zulüm işleyenler, (geçmişteki) arkadaşları gibi (kötülükten) paylarını alacaklardır. Öyleyse (akibetlerini) çabuklaştırmayı benden istemesinler!

60. Hakikati inkara şartlanmış olanların vay haline; haber verilen Günde (başlarına gelecekler için vay haline onların!)