Hayrat Neşriyat 

1. (1-2) Battığı zaman necm`e (o yıldıza) and olsun ki, arkadaşınız (Muhammed) sapmadı ve azmadı!

2. (1-2) Battığı zaman necm`e (o yıldıza) and olsun ki, arkadaşınız (Muhammed) sapmadı ve azmadı!

3. Ve (o, nefsinin) arzu(sun)dan konuşmuyor!

4. O (söyledikleri) bildirilen vahiyden başka bir şey değildir.

5. (5-6) Kendisine (o vahyi), kuvveleri şiddetli, mükemmel bir akla sâhib olan (Cebrâîl)öğretti. Bunun üzerine (göğe) doğruldu.

6. (5-6) Kendisine (o vahyi), kuvveleri şiddetli, mükemmel bir akla sâhib olan (Cebrâîl)öğretti. Bunun üzerine (göğe) doğruldu.

7. Ve o, (bu mi`râcında) en yüksek ufukta idi.

8. (8-9) Sonra (çok perdeler geçerek Rabbine) yaklaştı, derken daha da yaklaştı. O kadar ki, kab-ı kavseyn (iki yay) kadar veya daha da yakın oldu!

9. Öyle ki, arada (yan yana konmuş) iki yay aralığı kadar bir mesafe kaldı, hattâ daha da az.

10. İşte (Allah) kuluna vahyettiğini, vahyetti.

11. (Gözleriyle) gördüğünü, kalb(i) yalanlamadı.

12. Onun görmekte olduğu şeyler hakkında, şimdi kendisi ile mücâdele mi ediyorsunuz?

13. (13-14) And olsun ki, onu (Cebrâîl`i aslî sûretinde) diğer bir inişte de (mi`râc gecesi), Sidretü`l-Müntehâ`nın yanında (iken) gördü.

14. (13-14) And olsun ki, onu (Cebrâîl`i aslî sûretinde) diğer bir inişte de (mi`râc gecesi), Sidretü`l-Müntehâ`nın yanında (iken) gördü.

15. Ki Cennetü`l-Me`vâ onun yanındadır.

16. O zaman Sidre`yi bürümekte olan, bürüyordu.

17. (O haşmetli makamda Muhammed`in) göz(ü) ne kaydı, ne de haddini aştı.

18. Andolsun ki o Rabbinin en büyük âyetlerinden bir kısmını gördü.

19. (19-20) Peki gördünüz mü o Lât`ı ve Uzzâ`yı ve diğer üçüncüsü Menât`ı?

20. (19-20) Peki gördünüz mü o Lât`ı ve Uzzâ`yı ve diğer üçüncüsü Menât`ı?

21. Erkek (çocuk) sizin de, dişi O`nun mu?

22. O takdirde bu, haksız bir paylaştırmadır.

23. Bunlar (bu putlar), sizin ve atalarınızın onlara taktığınız birtakım isimlerden başka bir şey değildir; Allah, onların hakkında hiçbir delil indirmemiştir. (Bu putlara tapanlar) ancakzanna ve nefislerin(in) arzu etmekte olduklarına uyuyorlar. Hâlbuki onlara doğrusu Rableri tarafından hidâyet (peygamber) de gelmiştir.

24. Yoksa her arzu ettiği şey, insanın kendisinin mi (olacak)tır?

25. Fakat son da, ilk de (âhiret de, dünya da) Allah`ındır.

26. Göklerde nice melekler vardır ki, Allah`ın dileyeceği ve râzı olacağı kimseler için izin vermesinden sonra olması müstesnâ, onların şefâatleri de hiçbir fayda vermez.

27. Şübhesiz ki âhirete îmân etmeyenler, meleklere elbette dişi isimlendirmesi ile isim takarlar.

28. Hâlbuki onların bu hususta hiçbir bilgileri yoktur. Sâdece zanna uyuyorlar. Şübhesiz ki zan ise, haktan bir şeyi fayda vermez.

29. Öyle ise bizim zikrimizden (Kur`ân`dan) yüz çevirip, dünya hayâtından başka bir şey istemeyen kimselerden, (sen de) yüz çevir!

30. İşte onların ilimden erişebilecekleri (son noktaları) budur! Ve şübhe yok ki, yolundan sapanları en iyi bilen ancak Rabbindir, hidâyete erenleri de en iyi bilen O`dur.

31. Göklerde ne var, yerde ne varsa Allah`ındır. (Bütün bunlar,) kötülük edenleri yaptıklarıyla cezâlandırması, iyilik edenleri de daha güzeliyle mükâfâtlandırması içindir.

32. Onlar ki, (bazen hatâ ederek işledikleri) küçük günahlar hâriç, büyük günahlardan ve fuhşiyâttan (mutlaka) kaçınırlar. Şübhesiz ki Rabbin, mağfireti pek geniş olandır. O sizi, gerek yerden (topraktan) yarattığı zaman, gerekse siz analarınızın karnında bir cenin iken en iyi bilendir. O hâlde nefislerinizi temize çıkarmayın! O, takvâ sâhibi olanı en iyi bilendir.

33. (33-34) (Ey Resûlüm!) Şimdi gördün mü (îmandan) yüz çevireni ve az bir şey verip(gerisini) sımsıkı tutanı?

34. (33-34) (Ey Resûlüm!) Şimdi gördün mü (îmandan) yüz çevireni ve az bir şey verip(gerisini) sımsıkı tutanı?

35. Gaybın ilmi onun yanında mıdır ki, o (amelinin netîcesini) görüyor (da göze alabiliyor)!

36. (36-37) Yoksa Mûsâ`nın ve (ahdine) vefâ gösteren İbrâhîm`in suhûf`unda (onlara indirdiğimiz sahîfelerde, yazılı) olanlar (ona) bildirilmedi mi?

37. (36-37) Yoksa Mûsâ`nın ve (ahdine) vefâ gösteren İbrâhîm`in suhûf`unda (onlara indirdiğimiz sahîfelerde, yazılı) olanlar (ona) bildirilmedi mi?

38. Ki doğrusu bir günahkâr, başkasının yükünü (günâhını) yüklenmez!

39. Ve (yine bildirilmedi mi ki) şübhesiz insan için, (kendi) çalıştığından başkası yoktur!

40. Ve elbette çalışması(nın mükâfâtı), ileride (kıyâmet günü mîzanda) görülecektir.

41. Sonra da karşılığı tam tamına ödenecektir.

42. Ve muhakkak ki en son varış, Rabbinedir.

43. Şübhesiz ki güldüren ve ağlatan ancak O`dur.

44. Yine şübhesiz ki öldüren ve dirilten ancak O`dur.

45. (45-46) Hem (rahime) atıldığı zaman bir nutfeden (hakir bir damla sudan süzülmüş hulâsadan) iki eşi, erkeği ve dişiyi yaratan şübhesiz ki O`dur.

46. (45-46) Hem (rahime) atıldığı zaman bir nutfeden (hakir bir damla sudan süzülmüş hulâsadan) iki eşi, erkeği ve dişiyi yaratan şübhesiz ki O`dur.

47. Tekrar diriltmek de şübhesiz O`na âiddir.

48. Ve muhakkak ki, zengin eden ve sermâye veren ancak O`dur.

49. Hem doğrusu, (o kendisine taptıkları) Şi`râ (yıldızı)nın Rabbi (de) ancak O`dur.

50. (50-51) Muhakkak ki O, önceki Âd`ı (Hûd kavmini) de helâk etti. Semûd`u da (O helâk etti); öyle ki (onlardan hiç kimseyi) bırakmadı.

51. (50-51) Muhakkak ki O, önceki Âd`ı (Hûd kavmini) de helâk etti. Semûd`u da (O helâk etti); öyle ki (onlardan hiç kimseyi) bırakmadı.

52. Daha önce de Nûh kavmini (helâk etmişti). Çünki onlar, daha zâlim ve daha azgın olanların ta kendileriydiler.

53. (53-54) (Lût kavmine âid o) alt-üst olan (şehirler)i de kaldırıp yere çaldı. Artık onları ne ile örttü ise, örttü (üzerlerine taş yağdırdı).

54. (53-54) (Lût kavmine âid o) alt-üst olan (şehirler)i de kaldırıp yere çaldı. Artık onları ne ile örttü ise, örttü (üzerlerine taş yağdırdı).

55. Şimdi Rabbinin ni`metlerinden hangisinde şübheye düşersin?

56. Bu (peygamber, Allah`ın azâbından haber veren) önceki korkutuculardan, bir korkutucudur.

57. (57-58) O yaklaşan (kıyâmet), yaklaştı! Onu Allah`dan başka ortaya çıkarıcı yoktur.

58. (57-58) O yaklaşan (kıyâmet), yaklaştı! Onu Allah`dan başka ortaya çıkarıcı yoktur.

59. (59-60) Şimdi (siz) bu sözden mi (Kur`ân`dan mı) şaşıyorsunuz? Ve gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz!

60. (59-60) Şimdi (siz) bu sözden mi (Kur`ân`dan mı) şaşıyorsunuz? Ve gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz!

61. Hem siz (gafillik edip) oyalananlarsınız.

62. Haydi Allah`a secde edin ve ibâdet edin!