Cemal Külünkoğlu 

1. Tâ, Hâ.

2. (2-3) Biz sana bu Kur`an`ı sıkıntıya düşesin diye indirmedik. Yalnızca, (Allah`tan) sakınanlara bir öğüt, bir uyarı olsun diye (indirdik).

3. (2-3) Biz sana bu Kur`an`ı sıkıntıya düşesin diye indirmedik. Yalnızca, (Allah`tan) sakınanlara bir öğüt, bir uyarı olsun diye (indirdik).

4. (Bu Kur`an), yeri ve yüksek gökleri yaratan (Allah) tarafından peyderpey (23 senede) indirilmiştir.

5. O sınırsız şefkat ve merhamet sahibi (olan Allah), mutlak kudret ve hükümranlık tahtına kurulmuştur.

6. Göklerde, yerde, ikisinin arasında ve toprağın altında olanların tümü O`nundur.

7. Sen sözü açığa vursan da, gizlesen de Allah için birdir. Çünkü O, gizliyi de bilir, ondan daha gizli olanı da.

8. Allah O`dur ki, O`ndan başka ilah yoktur. En güzel isimler/sıfatlar O`nundur.

9. (9-10) (Resulüm!) Musa`nın haberi (kıssası) sana ulaştı mı? Hani o (Sina`da) bir ateş görmüştü de ailesine “Siz burada kalın, ben bir ateş gördüm. Ya oradan size bir kor getiririm ya da ateşin yakınlarında bize yol gösterecek birini bulurum” demişti.

10. (9-10) (Resulüm!) Musa`nın haberi (kıssası) sana ulaştı mı? Hani o (Sina`da) bir ateş görmüştü de ailesine “Siz burada kalın, ben bir ateş gördüm. Ya oradan size bir kor getiririm ya da ateşin yakınlarında bize yol gösterecek birini bulurum” demişti.

11. (11-12) Musa ateşin yanına varınca, ona (şöyle) seslenildi “Ey Musa! Şüphe yok ki, ben senin Rabbinim. Hemen ayakkabılarını çıkar. Çünkü sen mukaddes vadi Tuva`dasın.”

12. (11-12) Musa ateşin yanına varınca, ona (şöyle) seslenildi “Ey Musa! Şüphe yok ki, ben senin Rabbinim. Hemen ayakkabılarını çıkar. Çünkü sen mukaddes vadi Tuva`dasın.”

13. “Ben seni (peygamber olarak) seçtim. Şimdi vahyolunacak şeyleri dinle!”

14. “Şüphesiz ki ben Allah`ım. Ben`den başka ilah yoktur. O halde bana ibadet et ve beni anmak için dosdoğru namaz kıl!”

15. “Herkes işlediğinin karşılığını görsün diye kıyamet mutlaka gelecektir. Neredeyse onu gizleyecek ve geleceğinden hiç söz etmeyecektim (ki herkes her an ahirete hazır olsun).”

16. “Onun geleceğine inanmayıp sadece kendi arzularının, tutkularının peşine düşen kimse seni bu gerçeğe inanmaktan alıkoymasın! Yoksa kendine yazık etmiş olursun!”

17. (17-18) “Şu sağ elindeki nedir ey Musa?” (Musa) dedi ki “O benim değneğimdir. Ona dayanırım, onunla koyunlarıma yaprak silkelerim. Onunla başka işlerimi de görürüm.”

18. (17-18) “Şu sağ elindeki nedir ey Musa?” (Musa) dedi ki “O benim değneğimdir. Ona dayanırım, onunla koyunlarıma yaprak silkelerim. Onunla başka işlerimi de görürüm.”

19. (19-20) Allah, “Onu yere at ey Musa!” dedi. Musa da onu attı. O bir anda koşan bir yılan oluverdi.

20. (19-20) Allah, “Onu yere at ey Musa!” dedi. Musa da onu attı. O bir anda koşan bir yılan oluverdi.

21. Allah, şöyle buyurdu “Tut onu! Korkma! Biz, onu yine eski durumuna döndüreceğiz.”

22. “Elini koynuna sok, bir başka mucize olarak lekesiz, bembeyaz çıksın.”

23. “Böylece sana en büyük mucizelerimizden birini göstermek istiyoruz.”

24. “Firavun`a git, çünkü o azmıştır.”

25. (25-28) Musa, dedi ki “Ey Rabbim! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimin bağını (düğümünü) çöz. (Böylelikle) sözümü iyi anlasınlar.”

26. (25-28) Musa, dedi ki “Ey Rabbim! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimin bağını (düğümünü) çöz. (Böylelikle) sözümü iyi anlasınlar.”

27. (25-28) Musa, dedi ki “Ey Rabbim! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimin bağını (düğümünü) çöz. (Böylelikle) sözümü iyi anlasınlar.”

28. (25-28) Musa, dedi ki “Ey Rabbim! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimin bağını (düğümünü) çöz. (Böylelikle) sözümü iyi anlasınlar.”

29. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

30. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

31. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

32. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

33. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

34. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

35. (29-35) Bana ailemden kardeşim Harun`u yardımcı yap. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu görevimde bana ortak et. Böylece seni çok tesbih edelim. Ve seni (tebliğ için) çokça analım. Şüphe yok ki, sen bizi hakkıyla görmektesin.”

36. (36-37) Allah, şöyle buyurdu “İstediğin sana verildi ey Musa! Andolsun ki, biz sana bir kere daha (şöyle) iyilikte bulunmuştuk”

37. “Sana (daha önceden de) başka bir iyilik yapmıştık” dedi.

38. (38-39) “Hani bir vakit (sen doğduğunda) annene ilham edilmesi gereken şeyleri ilham etmiştik (ve demiştik ki) Onu (henüz bebek olan Musa`yı) sandığın içine koy ve nehre (Nil`e) bırak ki, nehir onu kıyıya atsın da kendisini, hem bana düşman, hem de ona düşman olan birisi (Firavun) alsın. Sana da, ey Musa, sevilesin ve gözetimimizde yetiştirilesin diye tarafımızdan bir sevgi bırakmıştım.”

39. (38-39) “Hani bir vakit (sen doğduğunda) annene ilham edilmesi gereken şeyleri ilham etmiştik (ve demiştik ki) Onu (henüz bebek olan Musa`yı) sandığın içine koy ve nehre (Nil`e) bırak ki, nehir onu kıyıya atsın da kendisini, hem bana düşman, hem de ona düşman olan birisi (Firavun) alsın. Sana da, ey Musa, sevilesin ve gözetimimizde yetiştirilesin diye tarafımızdan bir sevgi bırakmıştım.”

40. “Hani kız kardeşin (Firavun ailesine) gidip de onlara “Ona bakabilecek birini size göstereyim mi?` demişti. Böylece seni yeniden annene kavuşturduk ki onun yüzü gülsün ve (artık) üzülmesin. Ve (büyüyüp belli bir yaşa vardığın zaman) birini (kazaen) öldürmüştün. Fakat biz seni (bu yüzden içine gömüldüğün) tasadan kurtarmış ve seni çeşitli sınamalardan geçirmiştik. (Bu olaydan) sonra yıllarca Medyen halkı arasında yaşadın ve sonunda, (peygamber olman için) takdir edilmiş bir zamanda (Tur`a) geldin ey Musa.

41. (41-44) Ben seni kendim için seçip yetiştirdim. (Şimdi) sen ve kardeşin, artık benim mesajlarımla yola çıkın ve sakın beni anmakta gevşeklik göstermeyin! Firavun`a gidin. Çünkü o azmıştır. Onunla yumuşak bir dille konuşun ki, o zaman belki öğüt alır yahut ürperir.”

42. (41-44) Ben seni kendim için seçip yetiştirdim. (Şimdi) sen ve kardeşin, artık benim mesajlarımla yola çıkın ve sakın beni anmakta gevşeklik göstermeyin! Firavun`a gidin. Çünkü o azmıştır. Onunla yumuşak bir dille konuşun ki, o zaman belki öğüt alır yahut ürperir.”

43. (41-44) Ben seni kendim için seçip yetiştirdim. (Şimdi) sen ve kardeşin, artık benim mesajlarımla yola çıkın ve sakın beni anmakta gevşeklik göstermeyin! Firavun`a gidin. Çünkü o azmıştır. Onunla yumuşak bir dille konuşun ki, o zaman belki öğüt alır yahut ürperir.”

44. (41-44) Ben seni kendim için seçip yetiştirdim. (Şimdi) sen ve kardeşin, artık benim mesajlarımla yola çıkın ve sakın beni anmakta gevşeklik göstermeyin! Firavun`a gidin. Çünkü o azmıştır. Onunla yumuşak bir dille konuşun ki, o zaman belki öğüt alır yahut ürperir.”

45. Musa ve Harun, şöyle dediler “Ey Rabbimiz! Şüphesiz biz, onun bize kötülük etmesinden yahut iyice azmasından korkuyoruz!”

46. (Allah,) şöyle buyurdu “Korkmayın! Çünkü (ben her şeyi) işiterek ve görerek, sizin yanınızda olacağım.

47. (47-48) Hemen ona gidiniz ve deyiniz ki “Biz Rabbinin sana gönderdiği elçileriz. İsrailoğulları`nın bizimle birlikte Mısır`dan ayrılmalarına izin ver! Onlara işkence etme! Sana Rabbinden, doğru söylediğimizi kanıtlayacak mucizeler ile geldik. Nihai kurtuluş ve esenlik (yalnızca, O`nun gösterdiği) yolu izleyen kimselerin olacaktır. Bize gelen vahye göre, Allah`ın ayetlerini yalanlayarak gerçeğe sırt çevirenler azaba uğrayacaklardır.”

48. (47-48) Hemen ona gidiniz ve deyiniz ki “Biz Rabbinin sana gönderdiği elçileriz. İsrailoğulları`nın bizimle birlikte Mısır`dan ayrılmalarına izin ver! Onlara işkence etme! Sana Rabbinden, doğru söylediğimizi kanıtlayacak mucizeler ile geldik. Nihai kurtuluş ve esenlik (yalnızca, O`nun gösterdiği) yolu izleyen kimselerin olacaktır. Bize gelen vahye göre, Allah`ın ayetlerini yalanlayarak gerçeğe sırt çevirenler azaba uğrayacaklardır.”

49. (Allah`tan aldıkları direktifi aktardıklarında, Firavun onlara) dedi ki “Sizin Rabbiniz kim, ey Musa?”

50. (Musa) “Bizim Rabbimiz, her varlığı farklı niteliklerle donatarak yaratan, sonra da bu varlıkları nitelikleri doğrultusunda yönlendiren Allah`tır” dedi.

51. (Firavun) “Öyle ise önceki toplumların hali ne olacak?” dedi.

52. Musa, şöyle dedi “Onlara ilişkin bilgi Rabbimin katındaki kitapta yazılıdır. Benim Rabbim ne yanılır ne de unutur.”

53. “Sizin için yeryüzünü bir beşik yapan, onun üzerinde yollar açan, gökten su (yağmur) indiren O`dur.” (Allah buyurdu ki) “Biz o su ile (topraktan) türlü türlü bitkiler çıkarmaktayız.”

54. “(Bu bitkilerden) hem yiyiniz, hem de hayvanlarınızı otlatınız. Gerçekten akıl sahiplerinin bu olaylardan alacakları pek çok dersler vardır.”

55. “(Ey insanlar!) Sizi topraktan yarattık, (ölümünüzle) sizi oraya döndüreceğiz ve sizi bir kere daha oradan çıkaracağız.”

56. Andolsun ki, biz ona (Firavun`a) bütün mucizelerimizi gösterdik de o bunları yalanladı ve reddetti.

57. (57-58) (Firavun Musa`ya şöyle) dedi “Ey Musa! Sihrinle bizi yerimizden çıkarmak için mi geldin? O halde biz de mutlaka sana karşı onun gibi bir sihir yapacağız. Bunun için seninle bizim aramızda; uygun bir yerde, senin de, bizim de caymayacağımız bir buluşma vakti belirle.”

58. (57-58) (Firavun Musa`ya şöyle) dedi “Ey Musa! Sihrinle bizi yerimizden çıkarmak için mi geldin? O halde biz de mutlaka sana karşı onun gibi bir sihir yapacağız. Bunun için seninle bizim aramızda; uygun bir yerde, senin de, bizim de caymayacağımız bir buluşma vakti belirle.”

59. Musa “Buluşma zamanı (ülkenin ulusal) bayram günü ve insanların toplanacağı kuşluk vakti olsun” dedi.

60. Derken Firavun dönüp gitti, hileli düzenini (yürütecek büyücüleri) bir araya topladı, sonra geldi.

61. Musa, onlara şöyle dedi “Yazıklar olsun size! Allah`a karşı yalan uydurmayın, yoksa sizi azap ile yok eder. Allah`a karşı yalan uyduran perişan olur.”

62. (62-64) Bunun üzerine büyücüler aralarında gizlice fısıldaşarak durumlarını tartıştılar. Ve dediler ki “Bu iki adam (Musa ve Harun) büyücüdür, sizleri büyüleyerek yurdunuzdan çıkarmak, sizin örnek dininizi ortadan kaldırmak istiyorlar. Öyleyse hilelerinizi bir araya getirin, sonra gruplar halinde buluşma yerine gelin. Bugün üstün gelen kazanmıştır.”

63. (62-64) Bunun üzerine büyücüler aralarında gizlice fısıldaşarak durumlarını tartıştılar. Ve dediler ki “Bu iki adam (Musa ve Harun) büyücüdür, sizleri büyüleyerek yurdunuzdan çıkarmak, sizin örnek dininizi ortadan kaldırmak istiyorlar. Öyleyse hilelerinizi bir araya getirin, sonra gruplar halinde buluşma yerine gelin. Bugün üstün gelen kazanmıştır.”

64. (62-64) Bunun üzerine büyücüler aralarında gizlice fısıldaşarak durumlarını tartıştılar. Ve dediler ki “Bu iki adam (Musa ve Harun) büyücüdür, sizleri büyüleyerek yurdunuzdan çıkarmak, sizin örnek dininizi ortadan kaldırmak istiyorlar. Öyleyse hilelerinizi bir araya getirin, sonra gruplar halinde buluşma yerine gelin. Bugün üstün gelen kazanmıştır.”

65. (Büyücüler) Musa`ya “Ey Musa! (önce) sen mi atacaksın (değneğini), yoksa ilk atan biz mi olalım?” dediler.

66. Musa “Yok, (önce) siz atın!” dedi. Bir de ne görsün, onların ipleri ve değnekleri yaptıkları sihirden dolayı kendisine gerçekten yürüyorlarmış gibi geldi.

67. Musa`nın içine bir korku düştü.

68. (Bunun üzerine Musa`ya)“Korkma! Üstün gelecek olan kesinlikle sensin” dedik.

69. “Sağ elindekini (değneğini) at ki, onların yaptıklarını yutsun. Şüphesiz yaptıkları bir sihirbaz hilesidir. Sihirbaz ise nereye varırsa varsın, hiçbir yerde iflah olmaz (başarıya ulaşamaz).”

70. (Yere atılan Musa`nın değneği, sihirbazların ipleriyle değneklerini yutunca) sihirbazlar hemen secdeye kapandılar ve “Harun`un ve Musa`nın Rabbine iman ettik” dediler.

71. Firavun dedi ki “Ben size izin vermeden ona inandınız ha! O size büyücülüğü öğreten elebaşınızdır. Andolsun ki, sağlı sollu birer el ve ayağınızı kesecek, arkasından sizi hurma dallarına asacağım, böylece hangimizin azabı daha ağır, daha sürekliymiş, öğreneceksiniz.”

72. (Sihirbazlar) “Biz seni, bize gelen apaçık delillere ve bizi yaratana asla tercih etmeyeceğiz. Artık sen vereceğin hükmü ver. Sen ancak bu dünya hayatında hüküm verirsin.”

73. “Biz Rabbimize inandık. O`ndan günahlarımızı affetmesini ve bize zorla yaptırdığın büyücülüğümüzün suçunu bağışlamasını diliyoruz. Allah`ın ödülü, herkesinkinden daha üstün ve daha kalıcıdır” dediler.

74. Şüphesiz, kim Rabbine günahkâr olarak varırsa, kesinlikle ona cehennem vardır. Orada ne ölür, ne de yaşar.

75. (75-76) Kim O`na (Rabbine) iyi eylemler işlemiş bir mü`min olarak gelirse; işte onlar için yüksek dereceler vardır. İçlerinde ebedi kalacakları altından ırmaklar akan Adn cennetleri de (onlarındır.) İşte bu günahlardan arınmış olanların mükâfatıdır.

76. (75-76) Kim O`na (Rabbine) iyi eylemler işlemiş bir mü`min olarak gelirse; işte onlar için yüksek dereceler vardır. İçlerinde ebedi kalacakları altından ırmaklar akan Adn cennetleri de (onlarındır.) İşte bu günahlardan arınmış olanların mükâfatıdır.

77. Andolsun ki; Musa`ya şöyle vahyettik “Kullarımı geceleyin yürüt. Denizde onlara kuru bir yol aç. (düşmanların yetişmesinden) korkma, (ve boğulmaktan da) endişe etme!”

78. Bunun üzerine Firavun askerleriyle birlikte onların peşine düştü de, deniz onları görülmedik bir şekilde kucaklayıp yuttu.

79. Firavun, halkını saptırdı, onların doğru yolu bulmasına engel oldu.

80. Ey İsrailoğulları! Sizi düşmanınızdan kurtardık. Size Tur Dağı`nın sağ yanını vadettik. Size gökten kudret helvası ile bıldırcın indirdik.

81. Size verdiğimiz rızıkların en temizlerinden yiyiniz ve bu hususta taşkınlık (israf ve nankörlük) etmeyiniz! Yoksa gazabıma uğrarsınız. Her kim ki gazabıma uğrarsa, o kimse gerçekten kendini bütünüyle yıkıma sürüklemiştir!

82. Şüphe yok ki ben, tevbe edip inanan ve faydalı işler yapan, sonra da doğru yol üzere devam eden kimse için son derece affediciyim.

83. (Ve Allah Musa`ya) “Seni alelacele (Tür dağında Tevrat`ı almak için yola çıktığında) kavminden öne geçiren nedir?” diye sordu.

84. Musa, şöyle cevap verdi “İşte onlar hemen arkamdalar. Rabbim! Sen hoşnut olasın diye, acele ederek sana geldim.”

85. Allah buyurdu ki “Sen öyle biliyorsun ama onlar senin izinde değiller. Zira biz senin ayrılmandan sonra halkını sınadık ve Samiri onları yoldan çıkardı.”

86. Bunun üzerine Musa kavminin yanına öfkeli ve üzgün olarak döndü. Onlara dedi ki “Ey kavmim! Rabbiniz size güzel bir vaadde bulunmadı mı? Size (verilen) söz (ya da süre) pek uzun mu geldi? Yoksa Rabbinizden üzerinize kaçınılmaz bir gazabın inmesini mi istediniz ki bana verdiğiniz sözden caydınız?”

87. Dediler ki “Sana verdiğimiz sözden kendi isteğimizle caymadık. Fakat biz o halkının (Mısırlıların) mücevheratından yüklü miktarlarda takınmıştık. İşte onları (eritmek için) ateşe attık. (aynı şekilde) Samiri de kendi mücevherlerini attı.”

88. Samiri, o erimiş altınlardan böğüren bir buzağı heykelini yontarak İsrailoğulları`nın önlerine dikti. Onlar da birbirlerine “İşte sizin ve Musa`nın ilahı budur, fakat Musa onu unuttu” dediler.

89. Peki, onlar o buzağı heykellerinin kendilerine cevap vermediğini, ne zarar ve ne de fayda dokunduramadığını görmüyorlar mıydı?

90. Andolsun ki, Harun da onlara önceden “Ey milletim! Siz bu buzağı ile sınanıyorsunuz. Sizin gerçek Rabbiniz çok merhametli olan Allah`tır. Bana uyun, emrime itaat edin” demişti.

91. Onlar da “Musa bize dönünceye kadar buzağıya ibadet etmeye devam edeceğiz” demişlerdi.

92. (92-93) (Ve Musa Tur Dağından döndüğünde kardeşine) “Ey Harun! Bunların yoldan çıktığını gördüğün halde, seni tutan ne oldu? Niye bana uymadın, emrime baş mı kaldırdın?” dedi (ve saçından sakalından tutup çekmeye başladı).

93. (92-93) (Ve Musa Tur Dağından döndüğünde kardeşine) “Ey Harun! Bunların yoldan çıktığını gördüğün halde, seni tutan ne oldu? Niye bana uymadın, emrime baş mı kaldırdın?” dedi (ve saçından sakalından tutup çekmeye başladı).

94. (Harun) “Ey anamın oğlu! Saçımı sakalımı çekme! Doğrusu ben senin ‘İsrailoğulları`nın arasını açtın, sözüme uymadın` demenden korktum” dedi.

95. (Musa bu defa Samiri`ye dönerek) “Ey Samiri! Senin bu yaptığın nedir?” dedi.

96. (Samiri) dedi ki “Ben onların görmediklerini gördüm. Bana gelen ilahi elçinin (Cebrail`in) ayak izlerinden avucumu doldurarak onu erimiş altın külçesinin bulunduğu potaya attım. Böyle yapmamın iyi olacağı içime doğdu.”

97. Musa “Çekil git! Artık sen hayatın boyunca (hastalanıp) bana dokunmayın, benden uzak durun!` diyeceksin, yalnız yaşamaya mahkûm olacaksın. Ayrıca senin asla kurtulamayacağın bir ceza günü var. Şimdi tapınıp durduğun tanrına bak! Biz onu yakacağız, sonra da ufalayıp denize savuracağız” dedi.

98. Sizin ilâhınız ancak kendisinden başka hiçbir ilâh bulunmayan Allah`tır. O, ilmiyle her şeyi kuşatmıştır.

99. (Ey Muhammed!) Sana geçmişin haberlerinden bir kısmını böylece anlatıyoruz. Şüphe yok ki sana katımızdan bir zikir (Kur`an) verdik.

100. Kim bundan yüz çevirirse, hiç şüphesiz kıyamet günü o, ağır bir günah yüklenerek gelecektir.

101. Onlar o yükün altında (azabı içinde) ebedi olarak kalacaklardır. Kıyamet günü bu yük, onlar için ne ağır bir yük olacak!

102. Sur`a üflendiği gün, o gün günahkârları korkudan ağarmış gözlerle bir araya toplarız.

103. Kendi aralarında “Siz (dünyada) on (gün) den fazla kalmadınız (değil mi)?” diye gizli gizli fısıldaşacaklar.

104. Aralarındaki konuşmaları biz herkesten daha iyi biliriz. O vakit içlerinden en aklı başında olanları ise “Siz sadece bir gün kaldınız” diyecektir.

105. (105-107) (Ey Muhammed!) Sana dağların durumunu soruyorlar. De ki “Rabbim onları (kıyamet günü) toz edip savuracak. Yerlerini dümdüz ve çırılçıplak bir alana dönüştürecek. Orada ne bir iniş, ne de bir yokuş görebileceksin.

106. (105-107) (Ey Muhammed!) Sana dağların durumunu soruyorlar. De ki “Rabbim onları (kıyamet günü) toz edip savuracak. Yerlerini dümdüz ve çırılçıplak bir alana dönüştürecek. Orada ne bir iniş, ne de bir yokuş görebileceksin.

107. (105-107) (Ey Muhammed!) Sana dağların durumunu soruyorlar. De ki “Rabbim onları (kıyamet günü) toz edip savuracak. Yerlerini dümdüz ve çırılçıplak bir alana dönüştürecek. Orada ne bir iniş, ne de bir yokuş görebileceksin.

108. O gün (herkes), kendisinden kaçıp kurtulmak mümkün olmayan bir davetçinin peşinden gider ve tüm sesler o sınırsız rahmet sahibinin huzurunda saygıyla kısılır. Öyle ki yalnızca cansız, baygın bir uğultu işitirsin.

109. O gün, Rahman`ın izin verdiği ve sözünden razı olduğu kimseden başkasının şefaati fayda vermez.

110. (Allah) onların önlerindeki (gelecekleri)ni ve arkalarındaki (geçmişleri)ni bilir. Onların bilgisi ise O`nu(n bilgisini) asla kavrayamaz.

111. (O gün) bütün yüzler, diri ve hayatın ve hâkimiyetin tam sahibi olan Allah`a boyun eğmiştir. Zulüm yüklenerek gelen gerçekten perişan olmuştur.

112. Kim de inanmış olarak faydalı eylemlerde bulunursa, böyle birinin, haksızlığa uğramaktan ya da (hak ettiğini) alamamaktan korkmasına hiçbir sebep yoktur.

113. İşte böylece biz onu (insanlar anlasın diye) Arapça bir Kur`an olarak indirdik ve Allah`a karşı gelmekten sakınsınlar ve kendilerine bir ibret ve uyanış olsun diye onda uyarı ve tehditlerimizi farklı üsluplarla anlattık.

114. Gerçek hükümdar olan Allah yücedir. (Ey Muhammed!) Kur`an`ın sana vahyedilişi sona ermeden onu okumakta acele etme! “Rabbim ilmimi artır” de!

115. Biz vaktiyle Âdem`e (o yasak ağacın meyvesinden) yememesini tembih ettik. Fakat (o bu tembihimizi) unuttu. (Biz) onda güçlü irade bulamadık (bir isyan kastı ve emrimizde sebat da bulmadık).

116. Hani biz meleklere “Âdem`e secde edin (onun önünde hürmetle eğilin)” demiştik, İblis`in dışında (hepsi) yere kapanmışlardı, o, ayak diretmişti.

117. (117-119) Biz de Âdem`e şöyle demiştik “Ey Âdem! Şüphesiz bu (İblis), sen ve eşin için bir düşmandır. Sakın sizi cennetten çıkarmasın, sonra (dünya hayatına dönerek) mutsuz olursun. Çünkü burada (cennette) senin için aç kalmak, çıplak kalmak yoktur. Ve sen burada susamazsın, güneşin harareti de dokunmaz sana.

118. (117-119) Biz de Âdem`e şöyle demiştik “Ey Âdem! Şüphesiz bu (İblis), sen ve eşin için bir düşmandır. Sakın sizi cennetten çıkarmasın, sonra (dünya hayatına dönerek) mutsuz olursun. Çünkü burada (cennette) senin için aç kalmak, çıplak kalmak yoktur. Ve sen burada susamazsın, güneşin harareti de dokunmaz sana.

119. (117-119) Biz de Âdem`e şöyle demiştik “Ey Âdem! Şüphesiz bu (İblis), sen ve eşin için bir düşmandır. Sakın sizi cennetten çıkarmasın, sonra (dünya hayatına dönerek) mutsuz olursun. Çünkü burada (cennette) senin için aç kalmak, çıplak kalmak yoktur. Ve sen burada susamazsın, güneşin harareti de dokunmaz sana.

120. Nihayet şeytan ona vesvese verip şöyle dedi “Ey Âdem! Sana (yediğin takdirde ölmeyeceğin ve devamlı surette cennette kalacağın) ebedîlik ağacını ve yok olmayan bir saltanatı göstereyim mi?”

121. Böylece ikisi de o ağacın meyvesinden yediler. Meyveyi tadar tatmaz (üzerlerindeki cennet elbisesi bir ceza olarak gitti ve) ayıp yerleri açığa çıktı. Bunun üzerine cennetteki ağaçların yaprakları ile örtünmeye koyuldular. (Böylece) Âdem (yanılarak da olsa) Rabbine karşı geldi ve şaşırıp kaldı.

122. Sonra (hatasını anlayıp yalvarmaya başladı) Rabbi onu seçkin kıldı (arıtıp temizledi) de tevbesini kabul buyurdu ve ona doğru yolu gösterdi.

123. (Bu arada Allah) şöyle buyurdu “(Şeytan ve siz) birbirinize düşman olarak hepiniz oradan inin. Eğer tarafımdan size bir yol gösterici (peygamber/kitap) geldiğinde kim benim yol göstericime uyarsa artık o, ne sapar ne de sıkıntı çeker.”

124. “Kim de benim zikrimden (Kur`an`dan) yüz çevirirse, artık onun için sıkıntılı bir geçim vardır ve biz onu kıyamet günü kör olarak diriltiriz.”

125. O da şöyle der “Rabbim! Dünyada gören bir kimse olduğum hâlde, niçin beni kör olarak yarattın?”

126. (Allah da) “Evet öyle. Ayetlerimiz sana gelmişti de sen onları unutmuştun ve bugün de aynen öyle unutulmaktasın!” buyurur.

127. İşte biz haddi aşan ve Rabbinin ayetlerine inanmayanları böyle cezalandırırız. Hiç kuşkusuz ahiret azabı daha ağır ve daha süreklidir.

128. Kendilerinden önceki nesillerden nicelerini helak etmiş olmamız, onları doğruya yöneltmedi mi? (Oysa bugün kendileri) onların kaldıkları tarihi kalıntıları üzerinde gezinip duruyorlar. Şüphesiz bunda sağduyu sahipleri için ibretler vardır.

129. Eğer Rabbinin daha önce verilmiş bir hükmü ve belirlenmiş bir vadesi olmasaydı yok edilmeleri kaçınılmaz olurdu.

130. (Ey Resulüm!) O hâlde, onların söylediklerine sabret ve güneşin doğuşundan ve batışından önce Rabbini övgüyle tespih et. Gece vakitlerinde ve gündüzün uçlarında da tespih et ki ilahi hoşnutluğa, esenliğe eresin.

131. O inkârcılardan, kendilerini denemek için dünya hayatının (makam, para ve çoluk çocuk gibi) süsleriyle yararlandırdığımız kimselere gözlerini dikme! Rabbinin rızkı daha hayırlı ve daha süreklidir.

132. Ailene namazı emret ve kendin de ona devam et. Senden rızık istemiyoruz. Sana da biz rızık veriyoruz. Güzel sonuç, Allah`a karşı sorumluluk bilinciyle yaşayan kimselerin olacaktır.

133. (İnkâr edenler) “Rabbinden bize bir mucize getirse ya” dediler. (Oysa) onlara önceki semavî kitaplarda bulunan (Kur`an`a ait) deliller gelmedi mi?

134. Eğer biz onları, Kur`an`dan önce bir azap ile helâk etseydik, (o zaman da) “Ey Rabbimiz! Keşke bize bir peygamber gönderseydin de (böyle) alçalıp rezil olmadan önce ayetlerine uysaydık” derlerdi.

135. De ki “Herkes beklemektedir; siz de bekleyin bakalım. Kimlerin düz yolu seçtiğini ve kimlerin doğru yolu bulduğunu yakında göreceksiniz!”